Koh Lanta, Krabi, Koh Tao en Koh Phangan

Vanuit de hangmat versturen we jullie dit reisverslag. Jullie begrijpen dus wel dat we inmiddels zijn aanbeland in het meer relaxte gedeelte van onze reis. Desondanks hebben we de afgelopen week ook wel wat actievere dingen ondernomen. Lees hieronder verder wat dat actieve precies inhoudt...

Donderdag 6 maart
Ook vandaag zetten we geen wekker en kunnen we dus lekker uitslapen. Wanneer we eenmaal uit bed zijn trekken we wederom onze zwemkleding aan en pakken onze strandtas weer in. Net als gister gaan we rond 10.00 uur weer naar Long Beach. Heel even twijfelen we of we niet een ander strand willen proberen, maar aangezien het gisteren zo goed is bevallen houden we het bij ons vertrouwde stekje. De tuktuk zet ons af bij onze favoriete winkel, de 7-Eleven, en daar halen we de inmiddels bekende tosti's. Bepakt en bezakt met onze handdoeken, snorkelset, luchtbed, het zojuist gekochte ontbijt en alle andere belangrijke dingen die we bij ons hebben, ploffen we op exact dezelfde plaats als gisteren neer. Het vrouwtje van de parasols en stoelen heeft ons al zien aankomen dus zij heeft alles al klaargezet zodat wij alleen nog maar hoeven te gaan zitten en te... genieten! We laten ook vandaag de zon goed zijn werk doen en ondanks dat het vandaag ook erg heet is staat er iets meer wind. Zo nu en dan staat er ook wat bewolking die voor de welkome schaduw zorgt. Wanneer we het echter toch wat te heet krijgen springen we in het water om wat rond te dobberen op het luchtbed of met de snorkelset de nodige visjes te spotten. Deze cyclus herhaalt zich zo enkele keren totdat het halverwege de middag tijd wordt voor een lunch. Wederom wordt de 7-Eleven verblijdt met een bezoekje, ditmaal van Jordy. De warme broodjes eten we gezamenlijk op het strand. Oooh wat hebben we het slecht ;)! Onze stranddag houden we vandaag vol tot een uur of vijf en nadat de tuktuk ons weer terugbrengt naar ons hotel, spoelen we al het zand van ons af en frissen we ons weer op. Omdat gisteravond de batterij van de camera leeg was hebben we niet alle filmpjes kunnen kijken en we besluiten de voorstelling vandaag te vervolgen. Onder het genot van een potje duizenden vermaken we ons weer met onze eigen avonturen op de TV. Eigenlijk best wel gek om te beseffen dat we in bijna 12 weken tijd zoveel dingen hebben gezien en meegemaakt. We snappen dan ook best dat we af en toe berichtjes krijgen van het thuisfront dat ze enigszins jaloers op ons zijn. Geloof ons, daar hebben jullie ook alle redenen voor! Wanneer later op de avond onze buikjes toch wat beginnen te rammelen besluiten we nogmaals naar de Griek te gaan. Het potje duizenden breken we daarom voortijdig af. Wordt vervolgd. De Greek Taverna is de vorige keer zo goed bevallen dat we graag nog een keer aanschuiven. Dit keer besluiten we echter wel om het voorgerecht over te slaan aangezien de porties heel groot zijn. Ook deze keer kiest Chantal voor de moussaka (een aardappel-gehakt-aubergine-bechamel-schotel) en gaat Jordy voor de cotopita (een soort hartige taart met kip, aardappel en kaassaus), wederom is het smullen geblazen. Eenmaal terug in het hotel liggen we nog even uit te buiken en wat filmpjes te kijken om daarna vervolgens heerlijk in slaap te vallen in de lekkere bedden van het hotel.

Vrijdag 7 maart
Omdat het vandaag weer tijd is om Koh Lanta te verlaten zetten we de wekker om 7.30 uur zodat we nog tijd hebben om onze tassen in te pakken en een ontbijtje te scoren bij de 7-Eleven. Dit laatste gebeurt echter niet helemaal volgens onze wens aangezien het tostischap in de winkel bijna geheel leeg is en er dus weinig keus meer is. Uiteindelijk doen we het met datgene wat er nog wel ligt en hebben we een redelijk ontbijtje. Rond 9:15 uur staat er een minivan voor het hotel om ons op te halen, we zijn de eersten die instappen en nadat de minivan helemaal is gevuld beginnen we aan de terugreis richting Krabi. Net als op de heenweg nemen we hierbij twee ferry's en doen we er ongeveer 2,5 uur over zodat we uiteindelijk rond 12:00 uur al bij het Diamond Home resort aankomen. De rest van de middag vullen we eigenlijk met hetgeen waar we extreem goed in zijn geworden de afgelopen dag, namelijk slapen, luieren en zoveel mogelijk niks doen. Uiteindelijk wint onze honger het van de luiheid en nemen we om 18:00 uur de shuttle richting het centrum van Krabi en de inmiddels voor ons bekende Walking Street. Aangezien het weekend is staan er weer volop kraampjes met souvenirtjes, kleding, sieraden en natuurlijk niet te vergeten de vele eetstalletjes: daar komen we voor! Bij verschillende stalletjes scoren we wat te eten en te drinken en net als de vorige keer settelen we ons voor het grote karaokepodium. Ook deze keer is het weer erg gezellig en kunnen we genieten van de valse noten die de zangers en zangeressen ten gehore brengen. Omdat we eigenlijk nog een duik in het zwembad willen nemen besluiten we om 20:00 uur de shuttle terug naar het hotel te nemen. Eenmaal daar nemen we daadwerkelijk een duik in het inmiddels verlaten zwembad. Wanneer een medewerker van het hotel de knipperende discoverlichting ook nog voor ons aanzet is het plaatje helemaal compleet. Lekker oldskool, dat discozwemmen. Na deze verfrissende avondduik besluiten we dat het tijd is voor het vervolg van ons potje duizenden. Chantal heeft de vorige 4 potjes gewonnen is het nu tijd voor Jordy om zich te revancheren. Na een spannende strijd is het Jordy die aan het langste eind trekt en zo de stand op 14-13 brengt. Aangezien het er nogal fanatiek aan toe gaat tijdens het kaarten zijn we beiden uitgeput en besluiten we te gaan slapen. Dat morgenvroeg de wekker om 05:30 uur gaat helpt hier ook een beetje aan mee ;)

Zaterdag 8 maart
Zoals gezegd gaat de wekker vandaag om 5.30 uur al. We worden namelijk al vroeg, om 6.30 uur, opgepikt om richting Koh Tao te reizen. Maar eerst tijd voor een ontbijtje. Die eten we op bed op. Een soort ontbijt op bed, maar dan wel iets anders. Chantal geniet van wat koude rijst die ze gisteravond heeft gekocht op de Walking Street en Jordy doet het met wat voorverpakte broodjes. Daarna gaat de backpack weer op onze rug en checken we uit. Een minibusje komt ons vrij snel daarna oppikken en breng ons naar een verzamelpunt. Hier staan nog enkele tientallen andere reizigers. Allen met een sticker met hun eindbestemming op hun shirt geplakt. Die van ons geeft Koh Tao aan. We stappen allemaal overigens wel in dezelfde grote touringcar richting Suratthani. Dat stadje is een soort knooppunt van waaruit je naar de bekende drie eilandjes Koh Samui, Koh Phangan en Koh Tao kunt reizen. De touringcar behoort niet meer tot de jongste, maar het voordeel daarvan is dat alle stoelen enkel nog in de slaapstand kunnen staan. Iedereen ligt dus languit in zijn stoel, inclusief wij zelf, en de drie uur durende rit is dan ook zo voorbij. Daarna stappen we gelijk over op de boot richting Koh Tao. Het blijkt overigens dat iedereen uit de bus op dezelfde boot stapt. Hij zal namelijk naar de eerste twee eilanden op de route, Koh Samui en Koh Phangan, varen. Op Koh Phangan kunnen wij vervolgens overstappen op een kleinere boot richting Koh Tao. De vaart door de Golf van Thailand is overigens zeker niet onplezierig. We varen langs andere kleinere tropische eilandjes wat al een prachtig gezicht oplevert. We zien uiteraard veel palmbomen, mooie rotspartijen en een enkel klein strandje. Na ongeveer een uur varen komen we aan bij Koh Samui. Hier worden vlug alle reizigers met dit eiland als eindbestemming afgezet. Daarna varen we nog weer een uurtje door. Na dit uur leggen we namelijk aan bij de pier van Koh Phangan. Over een paar dagen willen we op dit eiland zijn, maar nu gaan we eerst nog door naar Koh Tao. Daarom stappen we over op een andere kleinere boot naar dat eiland. Het is nogmaals een goed uur varen voordat we daar zijn. Het aanzicht van het eiland als we aankomen is opnieuw erg mooi. Een heuvelrug tot 350 meter hoogte loopt over de gehele breedte van het eiland. Daarop staan erg veel palmbomen met de nodige kokosnoten. Echt het beeld dat je hebt bij een tropisch eiland. We maken ons dan ook geen zorgen of we ons hier de komende dagen wel gaan vermaken. In deze omgeving moet dat helemaal goed komen. We lopen na het aanmeren vanaf de pier gelijk door naar de 7-Eleven voor een koud drankje en een warm broodje. In dezelfde straat, de hoofdstraat van Koh Tao, ligt ook Impian Divers. Dit is een van de vele duikscholen die hier op Koh Tao te vinden zijn. Er bevinden zich hier werkelijk enkele tientallen duikscholen op het eiland. Impian is de enige Nederlandse duikschool. Een week of twee terug hebben we via internet al geregeld dat we hier onze PADI Open Water cursus willen volgen. Zij hebben eveneens de overnachtingen voor ons geregeld, dus daarom lopen we gelijk bij de duikschool langs. We worden in het Nederlands geholpen, en alle formulieren kunnen we ook in het Nederlands invullen. Wel zo makkelijk. We moeten onder meer ondertekenen dat de duikschool op geen enkele manier aansprakelijk is voor eventuele ongevallen, zelfs als de dood daarop volgt. Kijk, dat vinden we een prettige gedachte ;) We krijgen nog een korte uitleg over de planning voor de komende dagen en dat het met de veiligheid verder wel goed zit. We worden begeleid naar Ananda Villa waar we de komende vijf nachten zullen verblijven. We hebben een klein bungalowtje/kamertje tot onze beschikking dat zich zo goed als op het strand bevindt. Met 10 stappen staan we met onze voeten in het strand. Helemaal prima dus! Op onze kamer ontspannen we nog even en lopen dan het strand op om het thuisfront even jaloers te maken. Er wordt namelijk geskypet met vader Johan en broer Patrick. Na het Skypen maken we een rondje door Mae Haad, het deel van Koh Tao waar wij verblijven. Er zitten heel veel brommershops (verhuur), veel duikwinkels en duikscholen, en er wordt de nodige zomerse kleding verkocht. Een behoorlijk toeristisch eiland dus wel. Daarentegen brengt dat wel weer de nodige gezelligheid met zich mee. Aan leuke bars en restaurants namelijk geen gebrek. Wij drinken een drankje en eten een klein hapje bij Café del Sol. Dan vinden we het wel weer een keer tijd voor een goede massage. Die vinden we een klein stukje verderop. Chantal laat haar voetjes weer verwennen, terwijl Jordy languit gaat liggen voor een oliemassage. We zijn mentaal gezien een uur lang even weg van de aardbodem, want het is weer genieten geblazen. Na dit uur maken we het diner verder af bij Café del Sol. Een stevige lasagna en kip met ham en bechamelsaus vormen onze hoofdgerechten. Rond 21.00 uur houden we het hier voor gezien en begeven we ons richting kamer. Hier doen we weinig noemenswaardig meer en rond 22.00 uur vallen we al in slaap. Zo kunnen we goed uitrusten voor de eerste duik die we morgen zullen gaan maken.

Zondag 9 maart
We slapen zoals gezegd vrijwel op het strand. Bovendien is onze kamer op zo'n 100 meter van de grootste pier van Koh Tao. Dat houdt in dat er 's ochtends vroeg al de nodige activiteit is vlakbij onze kamer. Rond 7.30 uur zijn we daarom allebei al wakker van de herrie van de verschillende visserbootjes en duikgerelateerde activiteiten. Dat geeft ons wel de gelegenheid om het lekker rustig aan te doen. We liggen nog even languit, pakken rustig onze spullen en regelen even een ontbijtje bij de 7-Eleven die ook om de hoek is. Buiten bij onze kamer, met uitzicht op het pier en het strand, peuzelen we de tosti's op. Rond 9.30 uur lopen richting Impian Divers. Daar worden we voorgesteld aan David, onze instructeur voor de komende drie dagen. David lijkt een beetje op de Engelse versie van Bob Marley met z'n dreadlocks. Het is een erg aardige en grappige kerel. Hij laat ons meteen de nodige spullen passen om onze duikset in orde te maken. De flippers, de wetsuit, het masker en het trimvest moeten natuurlijk wel goed zitten. Dat is allemaal snel voor elkaar. Dan komt ook Simon uit Zweden binnen. Dat is de derde cursist die David zal begeleiden. De komende drie dagen vormen wij dus een groepje. Met ons groepje beginnen we meteen aan de theorie. David legt het nodige uit over met name de duikapparatuur en hoe die te gebruiken. Ook worden wat handgebaren behandeld. Praten onderwater gaat namelijk vrij lastig ;) Om 11.30 uur zit ons eerste deel theorie erop en mogen we lunchen. Dat doen we samen met Simon aan de overkant van de duikschool. Met onze buikjes gevuld met Italiaans eten keren we om 12.15 uur weer terug naar Impian. Daar pakken we de spullen die we vanochtend hebben gepast en lopen we richting pier. Alles is hier dichtbij; vanaf Impian naar de pier is het zo'n 200 meter lopen. We gaan mee op de boot van Buddha View, een andere duikschool, omdat de eigen boot van Impian een onderhoudsbeurt krijgt. We varen uit en gaan richting Mango Bay. David legt ons uit óver en helpt ons waar nodig bíj het in elkaar zetten van de duikset. Als dat allemaal gelukt is en we aangekomen zijn bij Mango Bay is het tijd om echt te gaan duiken. Het is een hele opgave om met zo'n zware duikfles over de boot te lopen, maar uiteindelijk staan we op de rand van de boot. Met een flinke stap plonsen we een voor een in het water. Daarna is het zaak om gelijk je trimvest op te blazen zodat je nog even blijft drijven aan de oppervlakte. We zwemmen aan de oppervlakte richting een rustig en ondiep stukje zee. Hier gaan we eerst wat oefeningen doen. Als we onze trimvest leeg laten lopen en langzaam richting bodem zakken zitten we gelijk al tussen de tropische vissen. Ze zijn niet extreem groot, misschien een centimeter of 15, maar wel heel mooi. Het is ook wel heel grappig om te zien dat de visjes totaal niet bang zijn voor ons en slechts op enkele tientallen centimeter afstand zwemmen. Op de zachte zandbodem, zo'n 2/3 meter diep, doen we wat oefeningen. Zo laten we ons masker halfvol water lopen en is het zaak om deze vervolgens leeg te blazen. Ook leren we hoe je uit het reserve-adamapparaat van je buddy kunt ademen in geval van nood. Dat hebben we allemaal vlot onder de knie. Dat geeft ons de mogelijkheid om onze eerste echte duik te gaan maken. We zoeken wat dieper water op, tot maximaal een meter of 6, en zwemmen hier wat rond. Jordy heeft helaas erg veel last van z'n oren, omdat het hem niet goed lukt om ze te klaren. Hij kan dus niet al te ver onder water en beleeft daarom ook niet al te veel plezier aan deze eerste duik. Chantal vergaat het een stuk beter. Zij geniet met volle teugen van het onderwaterleven hier. Aan het einde van de duik neemt instructeur David Jordy mee naar de voorkant van de boot. Langs het touw (de 'mooring line') dat de boot op z'n plaats houdt zakken zij langzaam naar beneden. Zo kan Jordy z'n oren beter klaren en lukt het uiteindelijk om een diepte van 7 meter te behalen. Dat ziet er dus al een stuk beter uit. Nadat we onze duikspullen weer af hebben gedaan en volledig hebben ontkoppeld aan boord van de boot is het nog tijd voor wat zwem- en drijftestjes. Ook deze verlopen soepel. David is daarom erg tevreden over de eerste dag. Nadat we weer terug zijn bij de pier lopen we richting Impian. Daar worden de duikspullen nog even schoongemaakt en krijgen we nog wat huiswerk mee. Voor morgen moeten wij hoofdstuk 1 tot en met 4 lezen en de bijbehorende oefenvragen maken. Wij hebben twee weken terug via e-mail al een samenvatting van deze hoofdstukken ontvangen, dus die stof beheersen we al aardig. Buiten bij onze kamer oefenen we het nogmaals en blijkt dat we de vragen snel en goed kunnen beantwoorden. Die leggen we dus redelijk snel weer opzij. We willen nu eerst eten. Bij het restaurant van het hotel gaan we voor een echte Thaise maaltijd. We bestellen allebei een andere variant op Penang curry. Het is weer heerlijk, maar ook weer erg pittig. Een flinke fles koud water is daarom geen overbodige luxe. De rest van de avond doen we het rustig aan, want zo'n dagje duiken en studeren blijkt nog best intensief te zijn. We zoeken daarom wederom niet al te laat ons bed op.

Maandag 10 maart
Vanwege de duikcursus die we volgen gaat vandaag de wekker ook weer redelijk op tijd; 7.30 uur. We pakken snel onze spullen en lopen weer langs de 7-Eleven. Het is de bedoeling om onze honger te stillen met de nodige tosti's, alleen moeten we daar wel even geduld voor hebben. We maken namelijk voor het eerst kennis met de niet al te betrouwbare stroomvoorziening op Koh Tao. Als onze tosti's net het tosti-ijzer in gaan valt de stroom uit. Dat schijnt er bij te horen op Koh Tao, en het is natuurlijk ook niet heel verwonderlijk op zo'n klein eilandje. Een aantal minuten later is de stroom weer terug en krijgen wij uiteindelijk ook onze warme tosti's. We zijn daarom precies op tijd voor dag twee van onze duikcursus. Om 8.30 uur starten we meteen met de theorie die we gisteravond als huiswerk hebben moeten maken. Terwijl wij van onze tosti's genieten vertelt David het een en ander over de hoofdstukken 1 tot en met 4 van het Open Water Diver handboek. We leren onder andere over de luchtdrukverschillen onder water, de handgebaren die we zullen gaan gebruiken en over de veiligheidsvoorschriften. Hier zijn we tot ongeveer 11.15 uur mee bezig, terwijl ondertussen de stroom nog meerdere malen uitvalt en net zoveel keren weer ingeschakeld wordt. Rond die tijd is het volgens David tijd om te lunchen. Bij het inmiddels vertrouwde Café del Sol delen we een pizza. Daarna lopen we eerst richting Impian, waar we onze duikspullen ophalen, en daarna door richting de pier. Vandaag gaat ook de Franse Julien met ons mee duiken. We stappen weer op een boot van duikschool Buddha View. Deze boot is iets groter dan gister en is ook zeker een stuk drukker. We varen uit richting Aow Leuk. Ja mensen, zo heet de betreffende duikplek echt. Dit zouden zelfs wij niet kunnen verzinnen ;) Alleen wij vinden Aow Leuk helemaal niet zo leuk. De zee aan deze kant van het eiland is erg heftig. Zelfs onze instructeur David noemt de omstandigheden hier 'interessant'. Nou, dan weten wij wel genoeg. Chantal wordt door de zee zelfs een beetje zeeziek. Het in elkaar zetten van onze duikset is met de heftig deinende boot daarnaast ook geen makkelijke opgave. Maar uiteindelijk staan we met onze duikset op de rug klaar om de ruwe zee nabij Aow Leuk in te springen. Eenmaal in het water deinen wij natuurlijk vrolijk mee met de golven. We zwemmen een stukje verder de baai in op zoek naar een ondiep stukje zee waar de bodem voornamelijk uit zand bestaat. Die vinden we gelukkig snel. We laten ons trimvest leeg lopen en zakken voorzichtig naar de bodem. Hier zijn de 'interessante' omstandigheden echter nog steeds goed voelbaar. We worden constant heen en weer getrokken door de stroming. De oefeningen die we hier doen worden daarom ook wat lastiger uit te voeren. Maar uiteindelijk slagen we wel. Het lukt ons om onze maskers geheel af te zetten en ze weer veilig op te zetten. Daarnaast oefenen we een noodopstijging. Na de oefeningen is het tijd om weer aan boord van de boot te gaan. Dat is alleen gemakkelijker gezegd dan gedaan. De boot deint zoals gezegd flink op en neer. En dan bedoelen we echt twee meter omhoog en weer om laag. Dat heeft als logisch gevolg dat ook de trap die wij gebruiken om het water te verlaten soms boven het water uittorent en soms helemaal onderwater verdwijnt. Het is vooral zaak om te zorgen dat je niet geraakt wordt door de boot of de trap. We wachten op een iets rustiger moment en het lukt ons allemaal om veilig aan boord te komen, alhoewel Jordy nog even moet worden weggesleept door David om geen ijzeren trap in zijn giechel te krijgen. Aan boord doen we onze duikset af en zetten we deze over op een nieuwe volle duikfles. We gaan hierna namelijk nog een tweede duik maken. Daarvoor gaan we richting de westkust van Koh Tao. Hier is het gelukkig veel en veel rustiger wat betreft de deining. De duikplek hier heet Junkyard. We springen het water weer in en dalen af langs de zogenaamde 'mooring line'; het touw dat de boot op z'n plek houdt. Jordy doet het afdalen heel rustig aan omdat zijn oren het afdalen en de toenemende druk nog steeds niet zo goed trekken. Uiteindelijk lukt het hem, net als de anderen, om een diepte van 10 meter te bereiken. Hier doen we een oefeningen waarbij je een stukje rondzwemt zonder masker, en je dus geen hand voor ogen ziet, en 'm uiteindelijk ook weer op doet. Daarna is het tijd voor een echte 'vrije' duik. Zoals gezegd bevinden we ons op de duikplek genaamd Junkyard, wat vrij vertaald zoiets betekent als 'vuilnisbelt'. We duiken daarom langs een gezonken auto, een ijzeren molen, een stenen tuinset, een kleine sportschool met gewichten en wat oude speelrekken. Een kleine speeltuin voor duikers dus. De prachtig gekleurde vissen kunnen ons nog het meest bekoren. We zien ook hier weer een aantal mooie exemplaren. Eenmaal aan de oppervlakte oefenen we nog wat andere zaken zoals het verwijderen van kramp en het af- en weer aandoen van je hele duikset. Daarna gaan we weer aan boord van de boot en zijn we binnen no-time weer terug bij de pier. We maken onze spullen schoon bij Impian en besluiten dan om met de hele groep nog even de boeken in te duiken zodat we het morgen rustig aan kunnen doen. We behandelen nu gelijk maar meteen de rest van hoofdstuk 4 en 5. Dit betekent wel dat we pas om 18.30 uur klaar zijn met de theorie. Al met al hebben we er dan dus een 'werkdag' van 10 uur op zitten. Daarna springen we onder de douche in ons bungalowtje en knappen we ons op. Fris en fruitig schuiven we vervolgens aan voor het diner bij Reef Sports Bar. Een Amerikaans aandoend café waar we dus ook Amerikaans aandoend eten nuttigen. Jordy geniet van een Reef burger en Chantal van een portie nacho's. Het laatste deel van de avond vullen wij weer met huiswerk. Na deze intensieve dag hebben we niet heel veel zin om nog de boeken in te duiken, maar we willen morgen toch wel graag goed voor de dag komen op ons theorie-examen. We richten ons voornamelijk op hoofdstuk 5, waarin wordt uitgelegd hoe je je duiken moeten plannen. En dan met name op de tijd die je onder water kunt doorbrengen, en op welke diepte. Ofwel, tabellen aflezen. Als we dit ook in onze koppies gestampt hebben duiken we onder de wol.

Dinsdag 11 maart
Vandaag gaat onze wekker nog eerder dan gister. Om 6.30 uur worden we al gewekt. Uiteraard starten we de dag weer met een ontbijtje bij de 7-Eleven. Het lukt overigens niet altijd om de gewenste tosti's te krijgen. We zijn namelijk niet de enigen die dit als een lekker ontbijtje beschouwen. Regelmatig is het schap met tosti's 's ochtends al helemaal leeg. Dat zal ook liggen aan de vele mariniers in opleiding die tijdelijk op Koh Tao gestationeerd zijn. 's Ochtends vroeg is het soms een zee van wit en blauw; de kleur van hun kostuums. We zijn er nu op tijd bij en kunnen dus gewoon genieten van de uitstekende tosti's. Onze voorkeur gaat meestal uit naar een simpele tosti ham-kaas aangevuld met een tosti chicken pizza deluxe. Zo ook vandaag. Na ons bezoek aan de 7-Eleven is duikschool Impian weer aan de beurt. Om 7.15 uur staan we hier al binnen en we pakken meteen onze duikspullen. We gaan namelijk gelijk starten met twee duiken. We lopen richting de pier en stappen weer op de boot van Buddha View. Ditmaal maken we weer gebruik van de kleinere boot en daarom is het ook lekker rustig op de boot. We varen uit naar White Rock, aan de noordoostelijke kant van het eiland. Terwijl we hier naartoe varen zetten wij onze duikspullen weer in elkaar. Bij aankomst kunnen we dus meteen het water in. Ditmaal doen we dat aan de voorkant van de boot. Vanaf daar vallen we een meter of anderhalf naar beneden. Dat merkt vooral Jordy. Nadat hij boven water komt praat hij namelijk tijdelijk een paar octaven hoger. David zal 'm bij de volgende duik een nieuwe manier leren om het water te betreden om dit mannenprobleempje te voorkomen. We starten gelijk weer met twee oefeningen. We doen ons masker weer een keer af en zetten 'm weer op. Dit hebben we inmiddels aardig onder de knie. De tweede oefening bestaat uit een zelfstandige noodopstijging. Hierbij simuleren we dat we zonder lucht zitten en zo snel mogelijk maar wel op een veilige manier de oppervlakte willen bereiken. Op een paar kleinigheidjes na doen we dit volgens David ook uitstekend. Daarna dalen we weer af langs de 'mooring line' en als het goed is behalen we tijdens de vrije duik die volgt een diepte van maar liefst 18 meter. Dat is tevens de maximale diepte waarop wij met ons aanstaande Open Water certificaat mogen duiken. Het gaat echter niet zo goed. Chantal is ditmaal degene met pijnlijke oren. Hierdoor halen we de diepte van 18 meter bij lange na niet. Wij vormen samen een buddyteam en een belangrijke regel bij het duiken is dat je je buddy niet in de steek laat. We proberen nog wel dieper te komen, terwijl Chantal haar oren blijft klaren. Maar verder dan 8 meter komen we helaas niet. Een beetje een tegenvaller dus. De vissen die weer om ons heen zwemmen maken echter een hoop goed. Na een laatste vergeefse poging om verder onderwater te komen stijgen we langzaam weer op naar de oppervlakte. Niet veel later komen ook Simon, Julien en instructeur David weer boven water. We kunnen dus gelijk weer aan boord van de boot. Als we daar zitten balen we toch wel een beetje. Vooral Chantal heeft er flink de balen van dat het juist haar nu niet lukt om verder af te dalen. David belooft haar echter dat hij nog wel een foefje heeft waardoor het mogelijk wel zal lukken. We varen eerst naar de volgende duikplek genaamd Twins. Dit is een van David's favorieten en dat terwijl hij toch ook bij bijvoorbeeld het Greet Barrier Reef in Australië heeft gedoken. We zijn erg nieuwsgierig. Bij aankomst duiken we meteen het water weer in. Jordy doet dat op een andere manier dan we tot nu toe geleerd hebben. Namelijk met een achterwaartse sprong. Het is niet alleen handig bij het voorkomen van het mannenprobleempje, het ziet er ook nog eens stoerder uit. Win-win dus! Als ook Chantal in het water ligt is het tijd voor een ander foefje van David. Om de holtes van Chantal haar neus en oren te zuiveren van blokkades moet ze even een flinke teug zout zeewater opsnuiven. David doet het voor en dan weten we meteen genoeg. Al hoestend, proestend, kuchend en half-kotsend hangt hij in het water. Niet erg smakelijk dus. Chantal doet het 'm toch maar na in de hoop dat het zal helpen. Gelukkig voor haar valt het bij haar iets minder slecht. Als we vervolgens afdalen langs de 'mooring line' blijkt bovendien dat het daadwerkelijk geholpen heeft. De pijn in haar rechteroor is verdwenen. Alleen nu speelt haar linkeroor op. Even terug naar boven, een goede teug zeewater opsnuiven en weer naar beneden. Nu kan ze zonder oorproblemen verder afdalen. We komen tot een maximale diepte van maar liefst 16 meter. Heel gaaf om zo'n eind onder water te zitten. Op die diepte moeten we een stukje duiken aan de hand van een kompas. Aan boord heeft David kort uitgelegd hoe het werkt en aan ons de taak om de uitleg onder water in praktijk te brengen. We zwemmen een stukje of 290 graden van David weg, en vervolgens hetzelfde stukje maar dan omgekeerd weer terug. We duiken recht op David af, missie geslaagd! Daarna gaan we op voor onze vierde echte duik. We zwemmen met z'n viertjes, ook vandaag is Julien er weer bij, achter David aan. Hij leidt ons eerst door een kleine natuurlijke grot en vervolgens een groter rondje op deze duikplek. We spotten nu heel wat mooie en ook een aantal grotere vissen. Jordy herkent onder andere een zogenaamde 'batfish'; zoals de naam al doet vermoeden een vis die wat weg heeft van een vleermuis. Verder spotten we vlak voordat we het water weer uitgaan nog een mooie barracuda. Het is onderwater lastig inschatten hoe groot de vissen zijn, maar we denken toch wel een centimeter of 70. We doen nog een verplichte 'safety stop' voordat we het water verlaten. Dit houdt in dat je op vijf meter diepte gedurende drie minuten wacht voordat je het water verlaat. Dit zodat je lichaam weer kan wennen aan de lagere druk boven water. Daarna zijn we echt klaar met duiken. We ontmantelen voor de laatste keer onze duikset terwijl we terugvaren naar de pier. Terug bij de duikschool rest ons alleen nog het theorie-examen. We spreken af dat we eerst even gaan lunchen en dan het examen zullen maken. Chantal maakt meteen van de gelegenheid gebruik om even te douchen en daarna genieten we van een lunch bij de Safety Stop Bar, hoe toepasselijk. Om 12.30 uur schuiven we, na een korte uitleg van de Nederlandse Robin, aan voor het examen. Chantal is na een half uur als eerste klaar en laat haar examen meteen nakijken. Jordy rekent op dat moment nog even de laatste opgaven na. Als hij zijn examen aan Robin overhandigt heeft Chantal de uitslag al; 4 fout. Dat betekent dat zij in ieder geval geslaagd is. Enkele momenten later heeft Jordy ook de uitslag; eveneens 4 fout. Allebei dus ruim geslaagd, omgerekend hebben we een 8.5. We mogen ons nu dus officieel PADI Open Water Divers noemen. Vinden wij leuk! We handelen alle formaliteiten nog even af. We vullen de nodige papieren in, tikken het verschuldigde cursusgeld af en laten een foto maken voor op ons pasje. Die valt binnenkort thuis bij ons op de mat. Rond 14.00 uur zijn we uiteindelijk terug op de kamer. We halen meteen even een drankje om het behaalde diploma te vieren. Ook het wekelijkse Skypegesprek met Corrie en Hein wordt niet vergeten. Een uurtje later liggen we uiteindelijk op het strand. Chantal houdt het echter snel voor gezien, want zij heeft toch wel wat oorpijn overgehouden aan al het duiken. Jordy gaat om aan het einde van de middag daarom maar even kijken hoe het met d'r gaat en laat het strand achter zich. De pijn is helaas nog niet verdwenen. Daarom houden we het maar bij relaxen in onze bungalow. Voor het diner zoeken we het eveneens dicht bij onze bungalow. Bij het Crystal Restaurant dat zich op het strand en op nog geen 150 meter van onze bungalow bevindt eten we heerlijk Thais. Ditmaal draaien we de rollen een beetje om; Chantal gaat voor Jordy's favoriete Thaise gerecht, namelijk Pad-Thai. Jordy gaat juist voor Chantal's favoriete Thaise gerecht; 'fried rice'. Het smaakt ons weer prima. Na het diner maken we nog een rondje door Mae Haad; het deel van Koh Tao waar wij verblijven. Chantal scoort een neon-oranje shirt voor de aanstaande Full Moon Party. Jordy scoort een paar 100% echte Havaianas voor de prijs van 100% neppe. Zo makkelijk gaat dat in Thailand ;) Verder wagen we ons weer aan een voetmassage. De salon waar we van de week al waren is ons zo goed bevallen dat we hier uiteindelijk weer belanden. Terwijl onze voetjes lekker gekneed worden zijn we ook getuige van een Thaise massage. We willen ons er zeker nog een keer aan wagen, maar zijn blij dat dat niet nu is. Dat gaat er namelijk zeer pittig aan toe. Rond 22.30 uur zit de massage en ons rondje Mae Haad er weer op. We zoeken de kamer op, waar we nog even verder relaxen alvorens we in slaap vallen.

Woensdag 12 maart
Op onze laatste volle dag op Koh Tao is het plan om eerst lekker uit te slapen. Geen wekker dus. Alhoewel, Chantal fungeert graag als Jordy's wekker. Zelf houdt ze het maar liefst vol tot 7.00 uur en een uurtje later is Jordy de klos als ze zich begint te vervelen. Om 8.00 uur zijn we dus beide wakker. We doen het nog wel even rustig aan om de dag vooral niet te actief te beginnen. Het enige noemenswaardige wat we doen is het scoren van een ontbijtje bij de 7-Eleven. Die eten we weer op bij de bungalow. Chantal haar nieuwe vriendin, Miss Pussycat, krijgt ook nog een paar stukjes. Daarna wagen we ons weer aan datgene waarin we extreem goed zijn geworden; luieren en relaxen. Chantal doet het met name rustig aan omdat haar oorpijn nog niet echt wil zakken. Jordy zoekt rond 11.00 uur uiteindelijk het strand maar op, terwijl Chantal nog wat slaap probeert te vatten zodat de pijn kan zakken. Als Jordy al even ligt lopen er twee Nederlanders voorbij. Ze vragen zich hardop af of Jordy hun "Nederlandse vriend uit Bangkok" is. Als Jordy opkijkt komen ze er al snel achter dat dat niet het geval is. Er volgt wel meteen een leuk gesprekje. Arthur en Hanna zijn net begonnen aan hun reis van drie maanden en zijn dus erg benieuwd naar de tips die Jordy voor hun heeft. Chantal verlaat rond 13.00 uur ook de kamer en schuift gezellig aan. We kletsen dus nog wat met deze 'backpack-groentjes' ;) Ook een bezoekje aan de zee en een goede poging tot bruin worden mogen natuurlijk niet ontbreken. We scoren nog een late lunch bij Crystal Restaurant, voorat we rond 16.00 uur weer terug naar de bungalow gaan. We springen maar meteen onder de douche om het nodige zand kwijt te raken. Ook zetten we ons lichaam en geest weer in de Koh Tao-stand. Dat wil zeggen, zoveel mogelijk niets doen. Dat is de echte eiland-mentaliteit. Daar slagen we behoorlijk goed in. Later op de avond sluiten we de dagen in Koh Tao af zoals we die begonnen zijn, met een diner bij Café del Sol. Chantal wil namelijk heel graag nog een keer de carpaccio proeven die ze hier hebben. Café del Sol prijst dit aan als een van hun toppers en dat blijkt geheel terecht. Smikkelen dus! Ook de warme appeltaart met ijs en slagroom smaakt heerlijk! Terug op de kamer doen we het wederom erg rustig aan en het duurt dan dus ook niet lang voordat we weer in slaap vallen.

Donderdag 13 maart
Na vijf dagen en vier nachten op Koh Tao is het tijd om weer te vertrekken. De wekker gaat daarom weer redelijk op tijd. Om 7.30 uur worden we gewekt. Vanaf dat moment is het tijd om onze tassen weer in te pakken. Normaal gesproken zijn we daarom redelijk snel mee klaar, omdat we proberen er geen al te grote rommel van te maken op onze kamer. Ons bungalowtje op Koh Tao is echter niet al te groot, waardoor het toch wel een behoorlijke rommel is geworden. Een gevalletje 'bom ontploft'. Na een goed half uur alle spullen bijeen rapen zit alles toch weer netjes in onze backpacks. Jordy is daarmee iets eerder klaar dan Chantal en is dus de 'l*l'. Hij mag de tosti's bij de 7-Eleven gaan halen. Eenmaal terug eten we die samen bij de bungalow op. Ditmaal hebben we een hond van de buren op bezoek en die eet gezellig de kruimels mee op. We kijken nog een laatste maal uit op het strand en de vele bootjes bij de pier en checken daarna uit. We lopen weer richting de pier waar we vijf dagen geleden aan zijn gekomen. Hier moeten we even wachten totdat de juiste boot arriveert. Even na 10.00 uur vaart deze de baai binnen en niet veel later mogen wij aan boord. We varen vervolgens in een kleine twee uur richting onze volgende bestemming; Koh Phangan. Chantal doet haar naam als schippersdochter wederom geen eer aan; door de deining van de boot voelt ze zich niet erg lekker. Na aankomst is dit gelukkig gelijk verdwenen. Als we onze tassen weer in ontvangst hebben genomen en de pier aflopen worden we zoals vrijwel overal weer benaderd voor overnachtingen in diverse hotels en vervoer richting deze hotels. Ons hotel hebben we, in verband met de te verwachten drukte rondom de aanstaande Full Moon Party, al maanden terug vastgelegd, maar een ritje met de songthaew naar ons hotel zien we wel zitten. Met nog tien anderen worden we richting Baan Kai, het gedeelte van Koh Phangan waar wij verblijven, gereden. We worden netjes voor de deur van het resort-/bungalowachtige Sea Love Bungalows afgezet. Bij het inchecken worden we uiterst vriendelijk geholpen door een Franse dame. Samen met haar Poolse vriendin runt ze dit vakantieverblijf. Terwijl onze bungalow nog even wordt schoongemaakt genieten we van een drankje op dit uiterst ontspannen plekje. We willen jullie thuis niet al te jaloers maken, maar het is werkelijk waar een stukje paradijs op aarde. Er staan tussen de 10 en 15 bungalows op het terrein, allemaal met een klein balkonnetje en hangmat voor de deur. Vanaf je balkon stap je zo het strand op en een paar stappen verder de zee in. De rest van het parkje inclusief het bijbehorende restaurant doen een beetje aan als een relaxte strandtent in Noordwijk of Bloemendaal. Bijna een beetje hippie-achtig, zo relaxt als het hier gaat. Als onze bungalow klaar is kunnen we deze ook even van binnen bekijken. Het is erg klein, nog geen tien vierkante meter, en simpel ingericht. Enkel een bed, een waaier en een klein hangkastje vormen het meubilair. Maar dat is echt meer dan prima op deze magische plek. Chantal test vrijwel meteen het bed even uit, om haar slechte nachtrust van vannacht goed te maken. Jordy zoekt ondertussen het strand en de zon op. Ook wordt uiteraard de hangmat voor de deur uitgebreid aan een test onderworpen. Onze bevinding? Meer dan goedgekeurd! Vanuit onze hangmat kijken we uit over een aantal andere hangmatten, het strand, de zee, de aanwezige palmbomen, een volleybalnet.. ja, daar kunnen we wel aan wennen ;) Aan het begin van de avond springen we ook nog even onder de douche door. Voor de simpele bungalow die we hebben is de badkamer behoorlijk ruim en ook erg netjes. Het enige kleine nadeel is dat het water koud is. Maar dat hoort er ook wel bij natuurlijk op een plek als deze. We knappen ons nog op omdat we van plan zijn even een kijkje te nemen op een feest wat niet al te ver weg moet zijn. Maar eerst eten. We lopen de straat op op zoek naar een leuk tentje. We nemen uiteindelijk plaats bij een Indisch/Westers restaurantje. We zijn er inmiddels wel achter dat er op het hele eiland een beetje een hippie-achtige sfeer hangt. Overal wordt volop geblowd en de mensen hier, veelal westerlingen, maken zich niet zo druk. Zo ook bij het restaurantje waar wij zitten. We krijgen meteen te horen dat het druk is, dus dat het wel even kan duren voordat we ons eten krijgen. Geen probleem, wij passen ons snel aan aan de Koh Phangan-mentaliteit. Uiteindelijk duurt het ruim een uur voordat het eten op tafel komt. We moeten wel lachen dat de vier dames die in de keuken staan meer dan een uur hebben gedaan over een stuk of twintig gerechtjes. Ook dat zal er wel bij horen hier. De Indische curry smaakt overigens wel uitstekend. Omdat we zo lang hebben moeten wachten op ons eten is onze zin om naar het feestje te gaan ook wel gezakt. Morgen staat er bij ons bungalowparkje Sea Love Bungalows een kleinschalig maar leuk feestje op de planning, dus daar richten we ons nu maar op. We lopen nog even langs de 7-Eleven om een lekker ijsje als toetje te scoren en zoeken dan ons eigen bungalowtje en bed op.