Kuta en Bangkok

Op het moment dat we dit laatste reisverslag uploaden staan wij op het punt om richting het vliegveld van Bangkok te reizen. Vanaf daar zullen we via Dubai naar Amsterdam vliegen. Dat betekent dus dat onze reis er helaas helaas op zit. Maar wát een reis is het geweest! We kunnen niet anders zeggen dan dat het een onvergetelijke ervaring was. We hadden uiteraard al goede hoop dat we het hier heel erg naar ons zin zouden hebben, maar het was zelfs nog beter dan dat. In ons dankwoordje willen we daarom één iemand in het bijzonder bedanken. Of beter gezegd, één regio.. Zuidoost-Azië. Zuidoost-Azië, het waren vier geweldige maanden. Je was geweldig! En uiteraard willen we ook jullie, onze vaste lezers en fotokijkers, bedanken. We hebben het heel leuk gevonden om te zien dat ons blog goed gelezen werd, en de leuke reacties deden ons ook heel goed. Dus daarom ook een hele dikke dankjewel voor jullie :) Rest ons alleen nog te zeggen, veel leesplezier en tot snel!

Donderdag 10 april
Onze eerste ochtend in Kuta beginnen we al optijd. Even na 7.00 uur zitten we allebei al overeind in bed. We doen het nog wel even rustig aan en gaan een uurtje later richting de ontbijtzaal. Hier blijkt de keuze behoorlijk uitgebreid te zijn. Een combinatie van Aziatische en westerse gerechten staat voor ons klaar. Het smaakt ook nog eens goed, dus het ontbijtbuffet kan ons wel bekoren. Na het ontbijt gaan we nog even terug naar de kamer. Chantal gebruikt de tijd hier om nog even wat extra te slapen, terwijl Jordy het reisverslag verder uittypt en deze inclusief de foto's online zet. Het is al bijna middag als we ons in onze zwemkleding hijsen en richting het zwembad gaan. Ditmaal maken we gebruik van het zwembad van het naastgelegen hotel. De twee hotels werken samen en dus mogen wij ook gebruik maken van het grotere zwembad van hotel Ramada. Voor Chantal is dit bekend terrein. Toen ze vijf jaar geleden een bezoek bracht aan Bali overnachtte ze in dit hotel. Het zwembad hier is misschien nog wel mooier dan de onze. We zitten nu in ieder geval op steenworp afstand van het strand. Als we vanuit onze zonnebedjes vooruit kijken zien we het zwembad, en kijken we een meter of twintig achter ons zien we het strand. Het kan slechter ;) De zon brandt goed, dus we blijven even lekker liggen. De zon brandt zelfs zo goed dat het niet te doen is om op blote voeten van ons zonnebedje naar het zwembad te lopen. Aan de tegels verbrandt je gegarandeerd je voeten. Onze slippers bieden gelukkig een oplossing. Rond 14.00 uur begint onze maag weer iets van honger te vertonen dus wagen we ons aan het lunchmenu van het Ramada hotel. Chantal geniet van een goede portie nacho's, terwijl Jordy een onvervalst broodje hamburger opeet. Terwijl we dit opeten klinkt er plotseling een hoog gekraak en gerommel naast ons. Als we omkijken ploft er net een boom van een meter of vijftien hoog neer in de tuin. Gelukkig liep er op dit moment niemand in dit gedeelte van de hoteltuin. Na dit hachelijke momentje nemen wij weer plaats op onze zonnebedjes. We duiken nog een aantal maal het zwembad in om even aan de hitte van de zon te ontsnappen. Aan het einde van de middag wisselen we bovendien nog van zonnebedjes. We verruilen de bedjes aan de westkant van het zwembad voor bedjes aan de oostkant. Dat is zontechnisch gezien namelijk beter voor ons ;) Hier houden we het echter niet al te lang meer vol. De zon neemt in kracht af en wij zijn wel toe aan een verkwikkende douche. We lopen weer terug naar ons eigen hotel en springen daar zoals gezegd gelijk onder de douche. We stemmen de big-ass flatscreen TV ook nog even af op een leuk kanaal en vermaken ons hier mee. We zijn duidelijk een beetje duf door de zon, want we hebben allebei geen zin meer om nog veel te ondernemen de rest van de avond. We genieten van een zelfgemaakt noodlesoepje als diner en kijken voornamelijk TV. We besluiten dat we morgenavond het centrum van Kuta nog wel even opzoeken en deze avond lekker niks meer doen. Als we het TV kijken later op de avond ook zat zijn zoeken we ons bed op om te gaan slapen.

Vrijdag 11 april
Ondanks dat we gisteravond niet al te laat op bed lagen zijn we vandaag niet al te vroeg wakker. Om 8.00 uur is dat pas het geval. Een klein uur later lopen we beneden de ontbijtzaal in om weer een lekker ontbijtje te scoren. Met de ruime keuze die we hebben is dat geen probleem. De afstand tussen het ontbijtgedeelte van het hotel en het zwembad is een meter of tien à vijftien. Na het ontbijt leggen we deze afstand af en nemen we plek aan de rand van het zwembad. De zon komt langzamerhand over de bebouwing heen tevoorschijn, dus we zijn er precies op tijd. Net als gister doet de zon goed zijn best om ons van een lekker kleurtje te voorzien, waar we natuurlijk erg blij mee zijn. We houden het tot ver in de middag vol bij ons eigen zwembad. We zoeken af en toe de verkoeling van het zwembad op en de rest van de tijd liggen we lekker te bakken in de zon. Later in de middag zoeken we onze kamer op. Chantal is helaas niet helemaal fit vandaag, dus doen we het even rustig aan. Al snel valt Chantal in slaap, wat haar de kans geeft even bij te komen. Jordy vult de tijd met TV kijken en wat spelletjes op de iPad. Rond etenstijd voelt Chantal zich helaas nog niet veel beter. Ons geplande bezoek aan het centrum van Kuta moeten we dus annuleren. Er zit niet veel anders op dan rust nemen. We besluiten overigens nog wel even gebruik te maken van de luxe van ons hotel. We laten namelijk een jongeman van de afdeling room service ons avondmaal op onze kamer bezorgen. Vinden we leuk. Chantal kiest voor een gezonde fruitmaaltijd, terwijl Jordy het iets minder gezond doet met een broodje hamburger. Overigens compenseert hij dat keurig met een bananenshake. Zeer verantwoord ;) 's Avonds kijken we nog naar de première van de film Texas Chainsaw Massacre op het HBO-kanaal. Toch wel lekker, zo'n luxe en modern hotel. Als de film is afgelopen gaat bij ons ook langzaam het licht uit. Niet veel later vallen we namelijk in slaap.

Zaterdag 12 april
Vandaag is alweer onze laatste dag op Bali. We staan om 7.00 uur op zodat we onze tassen nog even rustig kunnen inpakken. Als dit achter de rug is lopen we voor de laatste maal richting de ontbijtzaal. We genieten nog eenmaal van het uitgebreide buffet. Rond 9.00 uur checken we vervolgens uit bij het hotel. We laten meteen een taxi bellen om ons richting het vliegveld te brengen. Deze staat werkelijk binnen no-time voor de deur. Bijna net zo snel als dat hij voor de deur stond brengt de chauffeur ons naar het vliegveld. Nog voor 9.30 uur, ruim tweeënhalf uur voor vertrek, staan we al bij de vertrekhallen. We lopen maar gelijk door naar de incheckbalie om onze tas af te gooien. Dit gaat lekker vlot en we staan voor we het weten al bij de douanebalie. Deze horde nemen we ook maar meteen. Onze tas gaat door de scan, net als wij zelf. Alles is gelukkig wederom in orde. Als we vervolgens nog even de verschuldigde 'exit fee' aftikken zit ons bezoek aan Indonesië er in feite al op. Het was ons een waar genoegen. Ofwel, terima kasih Bali! Omdat we al op tijd door alle checkpoints heen zijn hebben we alle tijd om wat rond te lopen op het vliegveld. We maken eerst een rondje door het 'tax free' winkelgedeelte. Dit is allemaal zeer modern. Net zoals het hele vliegveld eigenlijk erg mooi en modern is. Op een boekje voor Chantal na kopen we echter niets. We doden de tijd vervolgens met een vervroegde lunch, namelijk een saucijzenbroodje, en een rondje langs de verschillende gates. Als er vervolgens wordt omgeroepen dat wij bij gate 4 moeten zijn nemen we daar plaats. Het boarden is weer goed geregeld. Iedereen zit vrij snel in het vliegtuig. We vertrekken overigens wel met een lichte vertraging. Die vijftien minuutjes mogen overigens geen naam hebben. De vlucht duurt een kleine vier uur, waardoor we toch nog eerder dan gepland aankomen in Bangkok. Eenmaal bij de douanebalie blijkt dat er heel wat vluchten zijn binnengekomen het afgelopen uur. Er staan namelijke lange rijen voor de balies. Wij staan nu gelukkig wél in de goede rij en zijn aanzienlijk eerder aan de beurt dan onze medepassagiers. Ook weleens leuk. Nadat we voor de laatste maal de verplichte stempels hebben ontvangen pikken we onze backpacks van de bagageband. We houden vervolgens zelf een taxi aan buiten op de parkeerplaats. Hier doen we goed aan, want als je het via een van de kantoortjes in het vliegveld regelt ben je aanzienlijk meer kwijt. Onze chauffeur rijdt ons in een klein uur naar ons hotel. Onderweg zien we de eerste tekenen van Songkran; het Thaise nieuwjaar. Dit nieuwjaarsfeest wordt gedurende drie à vier dagen gevierd en dat gaat gepaard met heel veel water. Eigenlijk is het een groot watergevecht gedurende deze periode. Wij zitten gelukkig droog in onze taxi. Eenmaal aangekomen bij de juiste straat zet de chauffeur ons af. Het laatste stukje moeten we in verband met de drukte even lopen. We komen wonderwel droog aan bij ons hotel. Een hele prestatie, al zeggen we het zelf ;) We gooien hier onze tassen af en lopen dan het feestgedruis buiten op straat weer in. Ditmaal houden we het niet droog. Zonder bewapening, in dit geval een goede supersoaker, zijn we kansloos. We kunnen alleen maar incasseren. We vluchten daarom al snel de BurgerKing in. Hier vermaken we ons even met een snel diner. Dat gaat er immers altijd wel in. Onze natte shirts in combinatie met de airco in de BurgerKing maken het echter tot een koude bedoeling. We gaan daarom maar weer de straat op. Opnieuw vallen we weer een aantal maal ten prooi aan een waterpistool of soms zelfs een hele emmer met water. Om bij de gewenste massagesalon te komen moeten we hier toch echt even doorheen. We stoppen bij de massagesalon waar we vier maanden terug onze eerste massage hebben genomen. Hier schieten we snel naar binnen om een volgende plens water te ontvluchten. We nemen plaats en laten onze voeten weer goed onder handen nemen. Ondertussen turen we de hele tijd naar buiten. Songkran levert namelijk mooie plaatjes op. Een barretje zorgt voor de nodige harde muziek, de jongens van dit barretje voor grote hoeveelheden water. Wij zitten veilig binnen en zien vrijwel alle passanten het slachtoffer worden van hun waterpistolen. Er valt met geen mogelijkheid te ontsnappen aan het water, daar zijn we inmiddels wel achter. Een passerende dame overigens niet. Die gaat compleet door het lint als ook zij een half emmertje water over zich heen krijgt. Wij vrezen voor deze dame dat ze de komende dagen beter even niet in Bangkok kan verblijven. Als onze voeten een goed uur later weer helemaal ontspannen zijn duiken ook wij de straat weer op. We houden het niet geheel droog, maar komen ook zeker niet doorweekt aan bij ons hotel. Hier zoeken we onze kamer en ook vrij rap ons bed op.

Zondag 13 april
Van de zondagsrust komt tijdens onze reis vaak niet veel terecht. Ook vandaag niet. We zijn alweer redelijk vroeg van de partij; namelijk om 7.30 uur. Nadat we de dag goed begonnen zijn met een verfrissende douche is het tijd voor een ontbijtje. De oplettende volger zal beseffen dat die zal bestaan uit een aantal tosti's. We zijn immers weer in Thailand. En in Thailand kennen ze de 7-Eleven. Chantal gaat naar beneden om dit voor ons te regelen. Samen eten we dit op bed op. Na dit prima ontbijtje gaan we de straat op. Zo vroeg in de morgen is het nog rustig op straat. We zien nog geen waterpistolen en alle feestgangers liggen hun roes waarschijnlijk nog uit te slapen. Het voordeel hiervan is dat we vrij snel een taxichauffeur vinden die ons wel wil vervoeren. We laten ons afzetten bij de Chatuchak Weekend Market. Hier zijn we vier maanden geleden ook al geweest, maar hebben destijds niets gekocht. Vandaag hebben we echter grootse plannen. Vandaag moet namelijk de dag worden dat we het resterende deel van onze souvenirs gaan kopen. Op deze zeer grote markt moet dat wel gaan lukken. Na aankomst moeten we even zoeken naar de ingang van de markt. Als we die gevonden hebben bevinden we ons meteen in een zeer interessant deel van de markt. Het is hier namelijk een grote dierenwinkel. Er wordt werkelijk van alles verkocht; katten, honden, muizen, ratten, fretten, eekhoorns, konijnen, papegaaien, vissen, ganzen, hamsters. Je kunt het zo gek niet verzinnen. Gelukkig komen we nadat we even door dit deel hebben gelopen in een iets 'normaler' gedeelte van de markt terecht. Hier kunnen we meteen op zoek naar souvenirs. Het blijkt echter dat we iets te vroeg aanwezig zijn. Veel van de kraampjes zijn namelijk nog dicht of zijn hun spulletjes nog aan het uitstallen. Desondanks blijven er genoeg kraampjes over om rond te kijken. Het probleem is echter dat heel veel kraampjes gelijksoortige spulletjes verkopen. En de meeste van deze spulletjes vinden we eigenlijk niet eens zo heel leuk. Het vinden van leuke souvenirs wordt dus nog een pittige opdracht. Uiteindelijk lopen we hier tweeënhalf uur rond. Na deze tweeënhalf uur zijn we gelukkig wel een aantal souvenirs rijker. We zijn nog niet helemaal uitgeshopt, maar we hebben wel wat leuke dingen kunnen vinden. We zijn het echter wel een beetje zat. Het begint inmiddels al goed warm te worden en het slenteren langs de eindeloze rijen met kraampjes eist een beetje zijn tol. Chantal wordt zelfs een beetje misselijk vanwege de warmte. We springen dus snel in de taxi terug naar het centrum van Bangkok. We laten ons afzetten nabij Khao San en nabij de straat waar wij overnachten. Dit is overigens ook het epicentrum van de Songkran-festiviteiten. En dat merken we. Het laatste stuk valt niet per taxi af te leggen omdat het verkeer muurvast staat, en van alle kanten wordt onze taxi al nat gespoten. We stappen uit en staan meteen tussen een dansende menigte van verzopen katjes. Wij vinden het echt een topfeest! We leggen het laatste stuk naar ons hotel dus te voet af en proberen daarbij de waterpistolen en emmers met water te ontwijken. We willen onze zojuist aangeschafte souvenirs natuurlijk wel droog houden. De Thai houden daar namelijk geen rekening mee. Wie je ook bent, wat je ook aan hebt, wat je ook bij je draagt.. je moet en zal nat worden. Wij slagen er gelukkig in om het laatste stuk redelijk droog te blijven. We gooien de souvenirs af op onze kamer en komen even bij in de airco. We halen nu ook meteen onze backpacks maar volledig leeg. Dan kunnen we vast een beetje gaan plannen hoe alle souvenirs straks weer mee terug naar Nederland moeten. Chantal voelt zich bij terugkomst helaas nog steeds niet lekker. Eigenlijk gaat het steeds minder goed met d'r. We besluiten daarom maar om voorlopig even niets meer te ondernemen. Dat voorlopige aspect verandert gedurende de dag in een blijvend aspect. Jordy loopt nog wel naar beneden om wat eten en drinken te scoren, maar we gaan verder niet meer naar buiten. We hopen dat Chantal zich morgen een stuk beter voelt zodat we dan weer de straat op kunnen.

Maandag 14 april
Helaas voelt Chantal zich niet veel beter als we wakker worden. De hoofd- en buikpijn is niet verdwenen. Daarom doen we het ook deze ochtend rustig aan. Jordy gaat nog wel naar beneden om een ontbijtje te scoren bij de 7-Eleven, maar dat is eigenlijk ook het enige noemenswaardige wat we deze ochtend doen. Verder liggen we vooral op bed, in de hoop dat Chantal opknapt. Het is vooral balen dat het nu net in de laatste dagen fout gaat. We zijn vrijwel de hele reis gespaard gebleven van echte gezondheidsklachten, maar nu is Chantal toch echt aan de beurt. We vullen het eerste deel van de dag nu daarom met vervelen. Overigens spelen we nog wel een potje kaarten om de tijd te doden. Dit potje zal voor de statistieken zijn, want de voorsprong van Chantal is te groot om het nog echt spannend te laten worden. Jordy wint dit potje waardoor de stand op 18-16 in het voordeel van Chantal komt. Naarmate de dag vordert begint Chantal zich gelukkig wel wat beter te voelen. Nadat we later in de middag nog wat gegeten hebben en ze even onder de douche is gesprongen voelt ze zich goed genoeg om de deur uit te gaan. We lopen eerst een klein rondje bij ons hotel, waarbij we al goed nat worden gespoten en gegooid. Later lopen we door in de richting van Khao San; het bekende backpackersgebied van Bangkok. Hier is het heel gezellig op straat. Op meerdere plekken staan DJ's hun plaatjes te draaien en schalt de muziek knalhard uit de speakers. De normaal zo ingetogen Thai gaan nu volledig uit hun dak. Er wordt gedanst, gezongen en vooral heel veel met water gegooid en gespoten. Wij vinden het vooral leuk om te merken dat dit echt een feest van de locals is. Zo'n 90 tot 95% van de feestgangers is Thais. Nadat we een stukje door een drukke straat zijn gelopen nemen we plaats bij een restaurantje. Inmiddels zijn we helemaal doorweekt. We bestellen wat te eten en drinken en genieten vooral van de taferelen die zich voor ons afspelen. Hier vermaken we ons een hele tijd. Stiekem zijn we zelfs een beetje jaloers dat de nieuwjaarsfeesten in Nederland niet op deze manier gevierd worden. Alhoewel een plens water over je heen krijgen met een temperatuur van 3 graden misschien niet zo heel lekker is. Na het diner lopen we weer terug in de richting van ons hotel. We hebben echter nog geen stap buiten het restaurant gezet of we zijn alweer van alle kanten nat gegooid. Op zich is dat niet zo erg, maar sommige feestgangers beleven er ook plezier in om ijswater te gooien. Best grappig als je het gooit, alleen minder grappig als je het ontvangt ;) Af en toe worden onze gezichten ook nog onder gesmeerd. Ze mengen hier een soort gipsmengsel met water en smeren dat vervolgens bij willekeurige passanten op het gezicht. Dus iedereen loopt er compleet verzopen en met witte vegen in het gezicht bij. En wij zijn hierop geen uitzondering. Zo komen we ook aan bij de massagesalon nabij ons hotel. Ze vinden het echter geen probleem dat wij een massage willen. Bij de deur kleden we ons al half uit en eenmaal boven gaat de rest ook uit. Chantal gaat plat voor een lekkere oliemassage, terwijl Jordy zich in traditionele kleding moet heisen om te gaan genieten van een Thaise massage. Met de oliemassage van Chantal zijn we bekend en die bevalt weer prima. Jordy gaat echter voor het eerst kennis maken met de Thaise massage. En ondanks de mindere verhalen over dit type massage bevalt het Jordy eigenlijk wel goed. Het is wel apart dat er een Thaise dame over je heen loopt en op je rug staat, maar verder is het best lekker. Minder lekker is het als we na de massage weer onze natte kleding aan moeten. Gelukkig is het nog maar een klein stukje naar ons hotel. Dat kleine stukje leggen we dus zo snel mogelijk af. Dan springen we meteen lekker onder de douche en hangen onze kleren te drogen. Vervolgens zoeken we ons bed op om te gaan slapen. Chantal voelt zich gelukkig al veel beter als we in slaap vallen.

Dinsdag 15 april
Vandaag is alweer onze laatste volledige dag in Zuidoost-Azië. Morgenavond laten we deze prachtige regio namelijk achter ons. Als we wakker worden is onze kleding nog altijd niet droog. Ja, we waren echt doorweekt gisteravond. Jordy scoort ditmaal een ontbijtje bij de 7-Eleven en deze eten we gezamenlijk op onze kamer op. Na het ontbijt gaan we op zoek naar een taxi. Deze is snel gevonden en we laten ons richting Siam Square rijden. Hier zitten namelijk diverse winkelcentra. Een prima plek om het restant van onze souvenirs aan te schaffen. We beginnen ons shopping-avontuur bij Siam Discovery. Een redelijk modern winkelcentrum, maar ook iets te duur. De vele westerse producten worden verkocht tegen westerse tarieven. Dat souvenir-shoppen moet natuurlijk wel leuk blijven ;) Daarom zoeken we snel het MBK Centre op. Dit is ook een zeer groot winkelcentrum, en bestaat in tegenstelling tot Siam Discovery vooral uit kleinere en goedkopere winkeltjes. Hier kunnen we vast wel wat leuke souvenirs scoren, zo denken we. En die gedachte blijkt geheel juist te zijn. We zijn hier ongeveer twee à drie uur bezig, maar gaan met een paar goed gevulde tassen de deur uit. Maar niet voordat we geluncht hebben bij een van de vele restaurantjes in het winkelcentrum. Vervolgens willen we nog even rondkijken bij Siam Paragon; eveneens een modern en vrij duur winkelcentrum. Op de weg hiernaartoe struikelt Chantal over een stoeptegel en vernielt daarbij haar slipper. Om de rest van de middag op één slipper en één blote voet verder te lopen lijkt ons niet zo'n strak plan. We nemen dus maar meteen de taxi terug richting het Khao San-gebied. Opnieuw staat het verkeer helemaal vast. Over de laatste paar kilometer doen we heel lang. Het allerlaatste stuk leggen we zelfs per voet af. Dat is immers sneller dan per taxi. We doen opnieuw ons best om de aangeschafte souvenirs droog in onze hotelkamer te krijgen. We blijken al echte Songkran-experts te zijn, want we weten de meeste waterpistolen te ontwijken. Eenmaal op de kamer hebben we echter een groter schrikmomentje. Als Jordy onze portemonnee wil pakken, waar ook alle andere pasjes en belangrijke zaken inzitten, kan hij deze niet vinden. De tas waar hij in zat lijkt leeg en nergens kunnen we de portemonnee vinden. Binnensmonds schelden we wat. Hoe kan het nu gebeuren dat we op de enelaatste dag in Azië alles alsnog kwijt raken. We halen de hele hotelkamer overhoop, maar vinden niets. Als Chantal vervolgens nogmaals onze tas checkt blijkt de portemonnee hier gewoon in te zitten. Fjieeeuuw, wat een opluchting! Eenmaal van de schrik bekomen lopen we snel van ons hotel naar de vaste massagesalon, luisterend naar de prachtige naam '55 Health & Spa'. We kiezen ervoor om onze voetjes een uur te laten verwennen. Nu het nog kan moeten we het er maar van nemen is ons motto. We gaan zitten en laten de masseuses hun werk doen. Al snel wordt onze ontspanning ruw onderbroken. De festiviteiten gaan buiten sowieso gewoon door terwijl wij hier liggen. Geen probleem voor ons, we vinden het heerlijk om naar buiten te kijken wat zich allemaal afspeelt. Wat we vlak na het begin van onze massage zien doet ons een stuk minder plezier. Vanuit het niets breekt er een behoorlijke vechtpartij uit. Een paar westerse toeristen hebben het aan de stok gekregen met een groepje Thaise jongens, en er vallen raken klappen. De helft van de mannen zit flink onder het bloed en als de Thaise mannen de benen nemen ligt er nog een westerse jongeman op de grond. Die blijkt er niet al te best aan toe te zijn gezien de paniek om hem heen. De hele massagesalon en alle andere omstanders veren uiteraard ook op. Al snel wordt er een ambulance gebeld en is de ergste paniek wel verdwenen. Onze massage gaat vervolgens gewoon verder terwijl buiten de inmiddels gearriveerde ambulancebroeders de jongeman in de ambulance laden. Nadat alle andere vechtjassen ook zijn verdwenen keert de rust terug. Het laatste deel van de massage kunnen we daarom weer genieten. Als de massage erop zit lopen we een stuk verder op zoek naar een leuk restaurantje. Onderweg worden we uiteraard weer van alle kanten bestookt met waterpistolen en hele emmers met water. Het klinkt misschien niet altijd leuk, maar wij vinden het echt een topfeest. Een absolute aanrader voor iedereen om ooit nog eens mee te maken. Zoals buitenlanders verbaast kunnen kijken hoe wij Koningsdag uitbundig vieren zo kijken wij als buitenlanders hier verbaast hoe de Thai helemaal uit hun dak gaan. Prachtig om te zien. Na een stukje lopen nemen we plaats bij een fijn restaurantje. Hier bestellen we allebei een Massaman-curry met rijst. Ook hiervoor geldt, zo lang het nog kan moeten we ervan genieten. Na het diner lopen we nog een stukje verder de stad in. We hadden lichtelijk het idee dat we wat aan het opdrogen waren, maar dat is meteen verleden tijd zo gauw als we een stap op straat zetten. Het water vliegt ons weer om de oren. We herinneren ons echter nog een leuk straatje van vier maanden geleden en dat is dus ook onze bestemming. We vinden het straatje vrij snel en kijken hier even rond bij de vele winkeltjes. Chantal koopt hier nog wat laatste souvenirtjes. Gelukkig mogen we op onze terugvlucht 30 kilo bagage meenemen ;) Met deze laatste aanwinsten lopen we terug naar het hotel. Hier Skypen we voor de laatste maal met neefje Hein. Vanaf donderdag kan hij ons in levende lijven gaan laten zien hoe goed hij inmiddels kan praten. Na dit waarschijnlijk laatste Skypegesprek van onze reis doen wij het nog even rustig aan op onze kamer. Jordy werkt voor een van de de laatste keren aan het reisverslag terwijl Chantal een verwoede poging doet om haar slipper te repareren. We vallen uiteindelijk niet al te laat in slaap.

Woensdag 16 april
En zo breekt alweer de allerlaatste dag aan van onze reis. Hoewel, morgen komen we pas aan dus technisch gezien duurt de reis nog een dagje langer, maar zo ervaren wij dat uiteraard niet. We hebben overigens nog wel de hele dag, want we vliegen pas vannacht om 2.30 uur. We zijn er desalniettemin vroeg bij. Al rond 7.00 uur zijn we beide wakker. We draaien ons echt nog even om en houden het uiteindelijk tot 8.30 uur vol. We beginnen de dag uiteraard weer met de nodige tosti's en een noodlesoepje van onze favoriete winkel, de 7-Eleven. Thuis zullen we het gewoon weer moeten doen met een broodje kaas, waar met name Jordy overigens juist naar uitkijkt. Nu doen we het voor de laatste keer met een tosti met pizzasmaak. Na het ontbijt schieten we onze zwemkleding aan en begeven ons richting het zwembad op het dak van ons hotel. Dat is ook meteen onze eerste kennismaking met dit zwembad. Het leek ons wel leuk om tijdens onze laatste dagen van de reis een zwembad tot onze beschikking te hebben, maar daar maken we nu pas voor het eerst gebruik van. Het zwembad is overigens wel erg lekker. Je hebt vanaf hier een mooi uitzicht over de stad en er staan de nodige zonnestoelen om even lekker te liggen. Wij nemen plaats op twee van deze zonnestoelen. De zon is deze ochtend maar half aanwezig. Hij heeft moeite om door het wolkendek heen te breken; een waterig zonnetje dus. Dat is overigens genoeg om het goed warm te hebben. Ook vandaag zal het kwik weer tegen de 35 graden lopen. En het waterige zonnetje is ook voldoende om een kleurtje op te doen merken we wel. We moeten namelijk echt gaan smeren anders verbranden we gewoon op onze laatste dag. We liggen al een aantal uurtjes langs de kant van het bad als Jordy het wel tijd vindt voor de lunch. Op een meter of vijftig van ons hotel bevindt zich een Subway en daar worden dan ook twee broodjes geregeld. Bij het zwembad peuzelen we deze op. Vervolgens schieten we weer in de relaxmodus en gaan we plat om nog een kleurtje op te doen. Later in de middag horen we drie Nederlandse gasten arriveren bij het zwembad. Alle drie met een Amsterdams accent, maar dat terzijde. Als ze al even in het zwembad liggen raken we met ze aan de praat. Het blijken een stel spontane jongens te zijn, en ze komen zoals verwacht uit Amsterdam. Maar dat terzijde. De eerste vraag aan deze jongens is hoe lang ze nog voor de boeg hebben. Het blijkt dat ze net drie dagen in Bangkok zijn en nog vier maanden te gaan hebben. We moeten er dus wel om lachen dat wij vandaag onze laatste dag van onze vier maanden in Azië doorbrengen. Het wordt nog grappiger als blijkt dat deze jongens vrijwel exact dezelfde reis in de planning hebben staan als wij. Op Laos na doen ze ook alle landen aan die wij hebben bezocht. We blijven nog een heel tijdje kletsen en voorzien deze gasten uiteraard van de nodige tips. Stiekem zijn we zelfs wel wat jaloers dat zij hun vier maanden nog voor de boeg hebben. Aan de andere kant kijken we met heel veel trots en plezier terug op onze reis. Het was in twee woorden HEEL GAAF! Aan het einde van de middag hebben zowel wij als de jongens uit Amsterdam het wel gezien bij het zwembad en begeven we ons elk naar onze kamer. Wij wensen hun nog een goede reis en zij ons een goede terugreis. Wij kleden ons snel om op onze kamer en lopen dan gelijk door naar onze vaste massagesalon. De straat voor ons hotel heeft overigens een hele gedaantewisseling ondergaan. Gister was het nog een groot watergevecht met enkele stalletjes welke waterpistolen verkochten. Vandaag staat het weer vol met kraampjes met allerlei souvenirs. Zo herkennen we de straat van vier maanden terug weer. We schieten de massagesalon in voor onze allerlaatste massage. We nemen het er van en doen een combinatie van een voet- en oliemassage. Dit blijkt een hele beste keuze te zijn. Misschien is het omdat het de allerlaatste keer is dat we er zo van genieten, maar het is vandaag echt top. Zelfs een paar Nederlandse boeren die het nodig vinden tijdens hun Thaise massage hardop (in het Nederlands) te klagen over de masseuses en daarbij de meest vunzige taal op tafel gooien kunnen onze massage niet vergallen. We genieten tot en met. Na de massage brengen we nog een laatste bezoekje aan Khao San Road, waar we voor de zoveelste keer wat kleine souvenirs scoren. Nu zijn we overigens wel helemaal uitgeshopt. Daarom lopen we terug in de richting van het hotel waar we vlakbij een restaurantje bezoeken. Hier genieten we voor de allerlaatste keer van de Thaise kookkunsten; pizza en pasta. We hadden ons nog zo voorgenomen om nog een laatste keer iets van de Thais keuken te bestellen, maar blijkbaar hebben we dat voldoende gegeten. De pizza en pasta smaken overigens uitstekend. Een goede bodem voor de lange vlucht die gaat volgen. Om op tijd te zijn voor de vlucht gaan we na het diner snel naar onze kamer. Hier douchen we eerst even en knappen we onszelf op. Daarna is het tijd om voor de allerallerlaatste keer onze backpacks in te pakken. En ditmaal mét alle souvenirs. Tegen onze verwachting in zijn we echter heel snel klaar en hebben we ruimte genoeg om alles mee terug te nemen. Rond 21.30 uur staan onze tassen al helemaal ingepakt bij de deur. Ruim op tijd dus. De resterende tijd gebruiken we om onze laatste belevenissen in het reisverslag te verwerken. Als alles er weer in staat uploaden we het reisverslag. En hier eindigt dus ook ons reisverslag. We staan nu, as we speak, op het punt om de taxi richting het vliegveld te pakken en aan de lange maar tegelijkertijd ook hele leuke reis terug naar Nederland te beginnen.