Koh Phangan, Koh Samui, Langkawi en Penang

Lieve lezers, allereerst onze welgemeende excuses dat we jullie een week in de steek hebben gelaten! We hebben de afgelopen twee weken voornamelijk op het strand of in de zon gebivakkeerd en hebben daarbij ons reisblog een beetje verwaarloosd. Misschien waren we wel iets té relaxed ;) Maar elk nadeel heb z'n voordeel zou een bekend voetballer zeggen. Het verslag is, ondanks dat we per dag iets minder te melden hebben, toch weer onverminderd lang. Daarnaast is het ons weer eens gelukt om twee video's te uploaden. Wij wensen jullie natuurlijk veel lees- en kijkplezier...

Vrijdag 14 maart
Op het prachtige bungalowparkje van Sea Love Bungalows is de sfeer heel relaxed. Uitslapen past uitstekend bij dat plaatje, dus dat doen we vandaag dan ook maar. Alhoewel, dat is de bedoeling. Veel later dan 7.30 uur wordt het niet. Vervolgens doen we het wél rustig aan. We ontwaken langzaamaan en blijven nog even liggen. Later op de ochtend verzorgt Chantal het ontbijtje. Een bezoekje aan de 7-Eleven is daarvoor genoeg. Op ons kleine balkonnetje en in de hangmat eten we de tosti's in alle rust op. Zo willen we welke dag wel aan het ontbijt zitten. Compleet in lijn met de sfeer op Sea Love doen we het de rest van de ochtend heel rustig aan. We hangen wat in de hangmat, lezen een boekje en turen een beetje over de zee uit. Aan het begin van de middag zoeken we de zon wat nadrukkelijker op. Met de handdoekjes onder ons arm loopt Chantal als eerste richting strand. Hier ontmoet ze de Nederlandse Janneke en Charlotte. Zij verblijven ook bij Sea Love. Het feit dat ze uit het gezellige Brabant komen zorgt er voor dat het ijs tussen Chantal en deze twee dames snel gebroken is. Jordy gooit z'n handdoekje even later ook uit en het wordt al snel gezellig op het strand. We kletsen wat en bestellen een drankje. Het is vandaag 'mojito day' bij Sea Love, en daar doen we natuurlijk vrolijk aan mee. Onder het genot van de mojito's kletsen we een tijdje met Charlotte en Janneke. De keuken van Sea Love is vandaag vanwege 'mojito day' gesloten. Daar hebben ze hier echter een uitstekende oplossing voor; 'pizza delivery'. De eerste ronde pizza's halverwege de middag slaan we nog even over, maar als we iedereen zien genieten van zijn/haar pizza besluiten we ook maar een bestelling te plaatsen. Niet veel later zitten we met een pizza en een mojito op het strand. Het kan slechter ;) Als de zon in kracht afneemt en achter de palmbomen verdwijnt zoeken we ons bungalowtje weer op. Hier hangen we weer wat in de hangmat en doen we net zoveel als we overdag hebben gedaan; niets! Bij 'mojito day' hoort ook een heus kampvuur. In de loop van de avond wordt dit opgebouwd en ontstoken. Dat zorgt wederom voor een lekker relaxt sfeertje. Samen met Janneke en Charlotte nemen we weer plaats op het strand en genieten we van deze heerlijke setting. Als later op de avond een andere Nederlandse man ook nog de gitaar ter hand neemt om de nodige kampvuur-songs te spelen is het plaatje helemaal compleet. Oké, hij speelt geen 'Cumbaja', maar de rock/pop-achtige liedjes die hij ten gehore brengt kunnen ons wel bekoren. We houden het daarom nog een heel tijdje vol op het strand. Pas tegen 23.30 uur, als alle andere gasten al onder de wol liggen, volgen wij hun voorbeeld.

Zaterdag 15 maart
Ook vandaag komt van uitslapen niet erg veel terecht. Om 7.15 uur liggen we al met onze ogen open. Dat hadden we vandaag graag iets anders gezien, want het belooft een latertje te worden vanavond. De beroemde en beruchte Full Moon Party staat namelijk op de planning. Om toch nog wat uit te rusten blijven we daarom nog even liggen. Dat doen we onder het genot van de enelaatste aflevering van Wie Is De Mol. Ja, zelfs daarvan blijven we hier op de hoogte. Als deze aflevering ten einde is volgt het traditionele bezoekje aan de 7-Eleven. Terwijl we hierheen lopen worden we op een licht regenbuitje getrakteerd. Dat is wel even wennen. Volgens onze telling is het pas de 3e keer in 3 maanden tijd dat we iets van regen waarnemen. We vluchten snel een winkel in. Jordy moet namelijk nog een shirtje hebben voor het grote feest van vanavond. Hij koopt, zoals het hoort voor de Full Moon Party, een neonkleurig hempje. Met dit shirtje en ontbijt lopen we weer terug richting Sea Love. De zon is inmiddels alweer aan het doorbreken. Bij en rondom ons bungalowtje relaxen we weer heel wat uurtjes. Chantal vermaakt zich met de boeken en een nieuwe aflevering van Flikken Maastricht op haar iPad, terwijl Jordy de zon opzoekt in de hangmat en op het strand. Dit niks doen houden we eigenlijk de hele dag vol. Pas aan het begin van de avond doen we weer wat noemenswaardigs. Dan zoeken we het restaurantje namelijk op om een goede bodem te leggen voor de rest van de avond. We schuiven gezellig aan bij Janneke en Charlotte. We doen het vanavond met een portie spaghetti en een home-made schnitzel. Hoe Thais wil je het hebben? Na het diner is het tijd om ons een beetje op te frissen. We springen onder de douche door, de haartjes gaan netjes in de gel, er wordt een laagje make-up aangebracht en last-but-not-least worden de neon shirtjes aangetrokken. Zo zijn we bijna klaar voor de Full Moon Party. Het enige wat nog ontbreekt is de nodige neon verf. Dit hoort namelijk ook een beetje bij het feest. De dames van Sea Love hebben gezorgd voor een aantal potjes met deze neonkleurige verf. Terwijl we genieten van onze eerste drankjes van de avond brengen we dit bij elkaar aan. Hoe later het wordt, hoe meer er natuurlijk wordt aangebracht. Het is bovendien al een gezellige boel in het restaurant van Sea Love. Wij trekken weer veel op met Janneke en Charlotte. Bovendien zijn de eigenaresses van Sea Love, Marion en Magda, wel in voor een feestje en zij zetten de boel al lichtjes op stelten. Er zijn nog zeker zo'n 20 andere gasten aanwezig wat zorgt voor een leuk sfeertje. Zo komen we wel in de stemming voor de rest van de avond. Uiteindelijk bestellen we rond 23.00 uur een taxi richting Haad Rin; het strand waar het grote feest zal plaatsvinden. De rit ernaartoe is wederom erg gezellig. Met een aantal Duitse dames en heren worden er luidkeels wat universele klassiekers gezongen. De hit 'Country Roads' kent natuurlijk iedereen ;) Als we aankomen bij Haad Rin is het al gezellig druk. We moeten eerst door een soort straatje op het strand op te gaan. Overal staan kraampjes met neonkleurige kleding, verf en andere accessoires. Hier moeten we ook even 100 Baht (zo'n €2,35) betalen om naar binnen te mogen. Dat is nog eens wat anders dan de entreeprijzen op Mysteryland ;) Eenmaal op het strand is het tijd voor ons eerste drankje. De Full Moon Party staat bekend om zijn 'buckets'; emmertjes met een veel te sterke inhoud drank. Om het een beetje rustig aan te doen bestellen we eerst wat biertjes en Smirnoff Ice. Het strand van Haad Rin is een paar honderd meter langs en zo'n twintig meter breed. Over de gehele lengte van het strand zijn door de vele strandtenten podia en geluidsinstallaties opgebouwd. Wij starten ons Full Moon-avontuur aan de noordelijke zijde bij Tommy's Resort. Hier vallen we meteen met ons neus in de boter want de muziek hier is uitstekend; dance gemixt met de nodige bekende klassiekers. Het is dus ook hier dat we aan onze eerste 'bucket' beginnen. Deze emmertjes hebben een inhoud van ongeveer een liter en bestaan voor iets minder dan de helft uit frisdrank, een shotje RedBull welke 10 keer zo sterk is als bij ons in Nederland, en voor de andere helft uit sterke drank. Ofwel, het wordt één-op-één gemixt. Smaken doet het verrassend genoeg wel. Janneke en Charlotte delen er eentje, en wij doen hetzelfde. Terwijl we de eerste bucket leeg drinken dalen we langzaam het strand af in zuidelijke richting. Bij elk podium of strandtentje blijven we wel even hangen. De sfeer is erg uitgelaten en heel leuk. Af en toe wordt er weliswaar iemand laveloos afgevoerd, wat we ook niet zo heel gek vinden met de vernietigende 'buckets', maar verder kunnen we geen minpuntje ontdekken. Misschien kunnen we het hele feest nog het best vergelijken met de betere dancefestivals in Nederland. Met als belangrijkste verschil dat dit feest op het openbare strand wordt gegeven en er eigenlijk geen (spel)regels zijn. Wij vormen een goed koppel met Janneke en Charlotte. Het zijn gezellige meiden die ook wel van een feestje houden. Hoe later het wordt, hoe gezelliger en hoe gekker. Halverwege de nacht komen we nog twee andere gasten van Sea Love tegen. Zo wordt ons koppel uitgebreid naar zes personen. Samen met hun bereiken we de meest zuidelijke kant van het strand. Hier staan we nog even te kijken bij de 'vuurspelen'. Er wordt een brandend touw rondgedraaid waarbij het de bedoeling is dat er touwtje wordt gesprongen. Ons niet gezien ;) Ook limbo dansen onder een brandend koord slaan we over. Wij houden het wel bij onze buckets. Uiteindelijk begint dat wel z'n tol te eisen. Het is verrekte gezellig met ons groepje en alle andere Full Moon feestgangers, maar rond 5.30 uur hebben we er allemaal wel genoeg van. We lopen het strand af en nemen plaats in een taxi richting ons bungalowparkje. Jordy heeft het tijdens het taxiritje en de wandeling richting bungalow een beetje zwaar. Die buckets blijken toch geen lichte jongens te zijn. Eenmaal in de bungalow springen we gelijk even onder de douche, want de neonverf moet toch even van ons lichaam af. Het ziet er erg leuk uit, maar het valt niet uit bedlakens te wassen. Na de verkwikkende douche zoeken we snel ons bed op.

Zondag 16 maart
Nog niet helemaal okselfris worden we op 'the day after' wakker. We hebben werkelijk waar geen flauw idee hoe laat het is, maar het blijkt 13.00 uur te zijn. De alcohol en met name de naweeën daarvan blijken bovendien nog niet helemaal uitgewerkt te zijn. Chantal komt er met een lichte hoofdpijn nog redelijk vanaf, maar Jordy heeft het een stuk zwaarder. Als we even natellen hoeveel drank er doorheen is gegaan is dat overigens ook niet heel verwonderlijk ;) We gaan er ondanks onze katers toch maar uit. Chantal waagt zich zelfs al een een bordje rijst op deze 'vroege ochtend'. Jordy gunt zijn maag de nodige rust. Janneke en Charlotte zitten ook al in het restaurantje, en dus wordt er even nagepraat over de afgelopen nacht. Onze gezamenlijke conclusie is toch wel dat het een zeer geslaagd Full Moon Party was. We hadden het eerlijk gezegd wel ietsje spectaculairder verwacht qua geluidsintallaties en vuurwerk etcetera, maar de mensen en de hele sfeer waren wel echt top. Na het ontbijt en de nabeschouwing zoeken we toch ons bed maar weer op. We luieren nog wat en slapen ook nog een aantal uurtjes. Het is al 16.30 uur als we ons bed weer verlaten. Ondanks dat het vandaag niet erg zonnig is, is het wel heel warm. In combinatie met de kater zorgt dat wel voor wat zweetdruppeltjes. We stappen dus nog maar een keer onder de douche. De rest van de kater verwerken we in onze hangmat. We moeten eerlijk zeggen, er zijn slechtere plekken om je beroerd te voelen. Als we dan toch een kater moeten verwerken, dan maar zo ;) Als Jordy aan het begin van de avond weer de eerste tekenen van eetlust begint te vertonen weten we definitief afscheid kunnen nemen van zijn kater. We zoeken daarom een leuk restaurantje op. Vlakbij runt een Thaise familie een leuk Italiaans restaurant. In een knusse en groene tuin genieten we van de door hun geserveerde pasta. Als toetje scoren we nog een Magnum. Eenmaal terug bij Sea Love Bungalows is het de bedoeling om even te Skypen met het thuisfront in Noordwijkerhout. De WiFi-verbinding ligt er echter uit, dus dat gaat vandaag niet meer lukken. Chantal doet het daarom met een leesboek, terwijl Jordy zich vermaakt met een potje Monopoly op zijn telefoon. Rond 22.30 uur zoeken we ons bed uiteindelijk op. Voor zover we nog niet zijn bijgekomen van het feest, gaan we dat nu nog doen.

Maandag 17 maart
Jordy blijkt degene te zijn die gister het beste is bijgekomen van het feest, want hij is vandaag als eerste wakker. Om 7.00 uur is hij al uit de veren. Dat betekent dat ditmaal Chantal eens de pineut is. Zij wordt namelijk niet veel later wakker. Het begin van de ochtend vullen we uiteraard weer met een lekker ontbijtje van de 7-Eleven. Het is de laatste keer dat we hiervan kunnen genieten in onze hangmat, dus daar maken we nog even gretig gebruik van. Navraag bij Magda en Marion leert ons dat er geen nieuwe gasten in onze bungalow zullen komen vandaag, dus we mogen zo lang blijven liggen als we willen. Dat hoeven ze ons natuurlijk geen twee keer te vertellen. Ondanks dat het weer vandaag wederom niet al te best is, wat inhoudt dat het bewolkt is en ongeveer 30 graden, blijven we tot  bijna 11.30 uur in onze hangmat liggen. Om 11.30 uur worden we namelijk opgehaald om richting de pier te gaan. We nemen uiteraard eerst afscheid van onze Full Moon-maatjes Janneke en Charlotte. Voor Charlotte zit het avontuur er ook bijna op, zij vliegt morgen alweer richting Nederland. Janneke heeft nog een kleine drie maanden voor de boeg. Met nog twee andere, iets te kleffe, andere gasten van Sea Love rijden we naar de pier. Als we het terrein bij de pier opdraaien blijkt het een enorme drukte te zijn. Het eiland spoelt zo vlak na de Full Moon Party weer grotendeels leeg. We sluiten dus aan in een lange rij waar we onze vouchers voor de boot om dienen te wisselen voor echte tickets. Als we de juiste tickets in de pocket hebben sluiten we vrolijk aan in de volgende rij. In deze rij staan zowel mensen met het zuidelijke Koh Samui als bestemming, net als wij, en mensen voor de noordelijke bestemming Koh Tao. We vragen ons daarom ook af hoe dat straks zal gaan als de boten arriveren. Het is nu immers al erg druk. Het wordt ons echter snel duidelijk hoe het werkt. Opeens wordt er door een aantal medewerkers van de bootmaatschappij namelijk geroepen dat de mensen voor Koh Samui NU (!) aan boord moeten. Onder het mom van "Pérsoneel, héééte koffie!" kruipen we dus even snel voor. We schieten aan de rechterkant langs alle braaf wachtende reizigers. Uiteindelijk staan we snel voor de loopbrug naar de juiste boot. Niet veel later, rond 12.30 uur, varen we uit in de richting van Koh Samui. Het is een goed uur varen, waarbij we eigenlijk constant langs de kust van Koh Samui varen. Aan de zuidkant leggen we aan bij de centrale pier. Daar staat al meteen een rij minibusjes klaar. Eentje daarvan gaat richting Bophut, aan de noordkant van het eiland, en die moeten wij hebben. Het is nog een behoorlijk stuk rijden, waardoor dus meteen duidelijk wordt dat Koh Samui toch echt wel de grootste van de drie oostelijke Thaise eilandjes is. Na een rit van zo'n 20 kilometer komen we aan bij de Fishermen's Village. Onder de bijbehorende Fishermen's Bow worden we afgezet. Chantal heeft gelukkig al wat research gedaan en loodst ons dus heel soepel en snel naar ons hotel. We hebben hier weer een heerlijke kamer tot onze beschikking; veel ruimte, een echte afgescheiden doucheruimte, een warme douche bovendien, een groot bed met een zacht matras en zelfs een tafeltje met twee stoelen. We zijn er inmiddels wel achter dat we niet bepaald het standaardtype backpackers zijn. We scharen ons in de categorie 'flashpackers'; rondtrekkende reizigers die toch iets meer luxe willen dan de meeste andere backpackers. Ontbijten en lunchen doen we overigens wel zeer goedkoop. Zo ook vandaag. Chantal loopt even snel langs de 7-Eleven voor wat lekkere versnaperingen. Vervolgens wordt er na de mislukte poging van gister alsnog contact gelegd met het thuisfront in Noordwijkerhout. Jordy Skypet even gezellig met moeder Annelies en praat haar bij over onze avonturen van de laatste dagen. De rest van de dag doen we eigenlijk heel weinig. We zitten blijkbaar echt nog in de 'Koh Phangan-modus'. We kijken een beetje TV, spelen wat spelletjes, lezen een boek, checken het nieuws en eten tussendoor nog een lekkere pizza en lasagna als diner. Na een aflevering Criminal Minds houden we het voor gezien en vallen we in slaap.

Dinsdag 18 maart
Ook vandaag zijn de rollen wat betreft wakker worden omgedraaid. Jordy is rond 7.30 uur al klaarwakker, terwijl Chantal tot 9.00 uur doorslaapt. Omdat hij al wat fitter is op deze morgen is Jordy aan de beurt om een ontbijtje te scoren bij de 7-Eleven. We hangen nog een tijdje op onze kamer en zoeken aan het begin van de middag het nabijgelegen Bophut Beach op. Dat is in ieder geval het plan. Voor die tijd willen we nog even ons vervoer richting het Maleisische Langkawi, onze volgende bestemming, regelen. Bij het eerste reisbureautje dat we binnen lopen hebben we geluk. Voor een redelijke prijs worden we vanaf ons hotel in Koh Samui helemaal naar de pier van Langkawi gebracht. Het enige nadeel is dat dit niet in een dag of een nacht kan. We zullen namelijk 's middags vanaf Koh Samui vertrekken en pas aan het begin van de middag erna aankomen op Langkawi. Hierbij moeten we in het zeer zuidelijke Thaise stadje Hat Yai een paar nachtelijke uren doorbrengen op het busstation. Niet helemaal ideaal, maar het is niet anders. Als alles vast is gelegd gaan we toch nog even terug naar het hotel om ons volgende verblijf vast te leggen. Ook wordt er meteen van de gelegenheid gebruik gemaakt om met neefje Hein te Skypen. Het is tenslotte dinsdag ;) Na wat zwaaien, wat brabbelen en wat echte duidelijke woordjes uit zijn mond zoeken we alsnog het strand op. Bophut Beach ligt op 200 meter van ons hotel, maar stelt helaas niet heel veel voor zo komen we snel achter. Het water hier is erg troebel en het strandje straalt ook niet al te veel gezelligheid uit. De zon doet wel erg zijn best om te compenseren voor het mindere strand. Door het goed brandende zonnetje houden we het hier toch nog wel even vol. Rond 17.00 uur lopen we pas weer terug richting hotel. Hier douchen we uiteraard even en relaxen we nog wat. We bespreken bovendien het laatste deel van onze reis. Na wat research op internet komen we er achter dat de reis van Bali naar Gili óf heel duur is óf heel veel tijd kost. Dat zijn die paar dagen op Gili ons niet waard, waardoor we besluiten dit deel van onze trip te veranderen. We blijven een paar dagen extra op Bali en laten Gili schieten. Het diner deze avond is weer eens lekker Thais. Bij restaurant 'the Friendly Frog' genieten we van Thaise curry, rundvlees in oestersaus en zoals het hoort een flinke portie rijst. We hoeven het niet elke dag, maar het Thaise eten vinden we wel heel lekker. Later op de avond kijken we wederom een aflevering Criminal Minds. Hierna is het weer tijd voor onze nachtrust.

Woensdag 19 maart
Op deze ochtend is Chantal weer degene die de 7-Eleven met een bezoekje verblijdt. Als we de tosti's weer achter de kiezen hebben zoeken we wederom het strand op. We hopen dat een ander deel van Bophut Beach iets leuker en fijner is dan het deel dat we gister hebben bezocht. We lopen daarom nu naar een oostelijker deel van het strand. Het is hier lekker rustig en het zand is mooi strak wit. Dat belooft veel goeds. De zee is echter wederom niet heel schoon, wat zwemmen niet echt aantrekkelijk maakt. Bovendien wordt op dit deel van het strand flink geklust aan een aantal nieuwe resorts en hotels. De verflucht die hier hangt maakt het er daarom ook niet fijner op. We besluiten daarom al snel naar een heel ander strandje te gaan. We lopen de straat op en binnen no-time stopt er een minivan die ons wel mee wil nemen. Zo makkelijk gaat dat hier in Thailand, helemaal top. We willen naar Chaweng Beach en de chauffeur stelt voor om ons bij de McDonalds nabij Chaweng Beach af te zetten. Dat klinkt ons als muziek in de oren. Even later staan we dus met onze neus tegenover een grote gele M. We zijn zo sterk om de Mac voorbij te lopen en gelijk het strand op te gaan. We zoeken een fijn stukje strand op en gooien onze handdoeken weer uit. Het bevalt ons hier vanaf het begin gelijk heel goed. Het strand is wederom strak wit, de zee is hee helder en schoon, de zeebodem bestaat enkel uit zacht zand en er zijn bovendien de nodige gezellige strandtentjes. Hier liggen we dus helemaal naar ons zin. De zon doet ook weer zijn best om ons van een extra bruin laagje te voorzien. We zoeken vanwege dit felle zonnetje halverwege de middag ook nog even de schaduw op. Na vervolgens nog een goed uur in de zon te hebben gelegen houden we het rond 16.00 uur voor gezien. Op de weg naar het strand toe zit een hele goedkope massagesalon waar wij wel oren naar hebben. Hier liggen we weer lekker een uurtje languit terwijl onze voetjes worden verblijdt met een stevige massage. Daarna pakken we een songthaew terug richting Bophut. Hier douchen we en knappen we ons op voor het diner. Als we de afgelopen dagen door Bophut liepen werden we elke keer door een heerlijk enthousiaste man benaderd om bij zijn restaurantje te komen eten. Vanavond vinden we het wel tijd om zijn enthousiasme te belonen. We kiezen een set uit waarbij we verschillende Indiase gerechtjes voorgeschoteld krijgen. Stuk voor stuk smaken ze uitstekend. Terug op de kamer kijken we nog even wat TV en maken we het potje kaarten af dat we eerder deze week begonnen zijn. Chantal wint en breidt de marge weer uit naar twee; 15-13. Het is al laat als het potje kaarten is afgelopen dus we zoeken daarna snel ons bed op.

Donderdag 20 maart
Nadat we het door Jordy gehaalde 7-Eleven ontbijtje weer achter de kiezen hebben gaan we op zoek naar een songthaew of taxi die ons weer naar Chaweng Beach wil brengen. Zo makkelijk als dat gister ging, zo moeilijk gaat dat vandaag. We staan een hele tijd langs de kant van de weg en zwaaien vrolijk naar de voorbij rijdende songthaews. Deze zitten stuk voor stuk vol of gaan niet in de gewenste richting. Pas na een half uur lukt het ons om een songthaew aan te houden. We worden vervolgens weer keurig netjes vlakbij het strand afgezet. Eenmaal op het strand kiezen we ervoor om twee zonnebedjes te huren. Aan de rand van het strand zit namelijk een mooi resort dat zonnebedjes verhuurt en waarbij je bovendien gratis gebruik mag maken van hun zwembad. Een goede combinatie, zo vinden wij. We ploffen neer op de comfortabele bedjes en gaan er weer eens goed voor liggen. De zon doet vandaag weer uitstekend zijn werk, waardoor wij ons af en toe genoodzaakt zien even af te koelen in het zwembad of de zee. Verder houden we het vooral bij bakken en wat bijkletsen. We blijven het leuk vinden om af en toe even terug te blikken op alles wat we al gedaan hebben. We komen zo onder meer tot de ontdekking dat onze top-10 uit ongeveer 25 hoogtepunten bestaat. Een goed teken, na wij dachten. We zondigen overigens ook nog op deze middag. Als we op zoek gaan naar een lunch kunnen we het namelijk niet laten om even wat mee te pikken van de McDonalds. Een beetje fout, maar wel lekker ;) Met deze lekkere lunch, het terugkijken op de reis en het bakken houden we het heel wat uren vol. Om 17.30 uur vouwen we onze handdoeken pas weer op om het strand te verlaten. Als we langs de massagesalon lopen kunnen we de verleiding niet weerstaan. We duiken weer naar binnen voor een voetmassage. Chantal ligt weer volop te genieten van de masseerkunsten van haar masseuse. Ditmaal valt de massage van Jordy helaas flink tegen. Een jong meisje werkt blijkbaar nog niet zo lang als masseuse en heeft het vak nog niet helemaal onder de knie. Tijdens de voetmassage heeft ze Jordy zijn voet welgeteld vijf minuten aangeraakt. Niet helemaal de bedoeling, maar ach.. een kleinigheidje hou je. Na de massage maken we ook meteen van de gelegenheid gebruik om een hapje te eten. Een lekker pastaatje gaat er bij ons altijd wel in. Vervolgens pakken we weer een songthaew terug richting Bophut. Daar doen we naast een verkoelende douche en wat TV kijken niet bijzonder veel meer.

Vrijdag 21 maart
Op onze laatste dag op het eiland Koh Samui zijn we rond 8.00 uur wakker. Jordy regelt het ontbijtje, dat ditmaal vooral uit noodlesoep bestaat want de tostivakken zijn helaas leeg. Overigens smaken de noodlesoepen van de 7-Eleven ook meer dan prima. Vervolgens pakken we op een rustig tempo onze spullen, douchen we nog even, checken we het nieuws en proberen we zoveel mogelijk in de wind van de waaier te zitten. Het is namelijk alweer heel erg warm deze morgen. Aan het begin van de middag checken we vervolgens uit bij het Pelegrin Hotel. We lopen meteen door naar het reisbureau waar we onze tickets naar Langkawi hebben geboekt. Daar stallen we tijdelijk onze backpacks zodat we nog even een rondje kunnen maken door Bophut. We bezoeken nog een aantal van de leuke winkeltjes die dit deel van Koh Samui rijk is, maar doen uiteindelijk geen nieuwe aankopen. Om de tijd verder nog even te doden drinken we nog een drankje bij een barretje nabij het strand. Er waait een lekker verkoelend windje vanaf zee, waardoor we hier uitstekend zitten. Hier komen ook de speelkaarten weer op tafel voor een nieuwe potje duizenden. Zoals wel vaker de laatste weken wint Chantal schijnbaar eenvoudig. Ze loopt nu echt een beetje weg van Jordy en komt op een 16-13 voorsprong. Het klinkt overigens heel gezellig dat kaarten, maar we willen toch even vermelden dat er tijdens het kaarten maar heel weinig woorden gewisseld worden tussen ons. Zo serieus gaat het er aan toe. Om de gezelligheid na het kaarten er weer in te brengen gaan we maar weer eens wat eten. Bij 'the Friendly Frog' genieten we allebei van een portie noodles met rundvlees. Nadat we hier nog even kort nagetafeld hebben is het tijd om aan onze lange reis richting Langkawi te beginnen. We beginnen bij het reisbureautje waar we toevalligerwijs worden opgepikt door dezelfde chauffeur die ons eerder deze weg langs de kant van de weg oppikte. Hij rijdt ons naar het busstation nabij de ferryhaven. Hij helpt ons nog even bij het ophalen van de juiste tickets en stickers. Wij hebben werkelijk waar geen idee waar welk bonnetje en welke sticker voor dient, maar we houden ze voorlopig maar bij de hand. Op het busstation begint het eerste deel van het lange wachten. Aan de hand van een van de bonnetjes kunnen we opmaken dat de bus niet eerder dan 17.30 uur zal vertrekken. Dat betekent een uurtje wachten. Dat valt gezien de temperatuur, zo'n 32 graden, en de weinige verkoeling hier niet erg mee. Met een geïmproviseerde waaier doden we dit uurtje. Dan stappen we de bus in en blijken we de enige toeristen te zijn tussen verder alleen maar locals. Met hen rijden we een stukje naar de haven, waar wij lopend de ferry op moeten en de bus het benedendek binnenrijdt. Wij mogen op het bovendek plaatsnemen waar een prima zitruimte voor de passagiers is. Er is zelfs een heus supermarktje aan boord, waar we nog snel een lekkere noodlesoep scoren. De rest van de vaart kletsen we wat en lossen we wat kruiswoordpuzzels uit Jordy's puzzelboekje op. Zo rond 20.00 uur komen we aan op Surratthani en daar mogen we gelijk de bus weer in. Vanaf hier begint de lange rit naar het zuidelijk gelegen Hat Yai. We gooien al vrij snel de stoelen achterover en proberen wat slaap te vatten. Uiteindelijk arriveren we even na 1.00 uur op het busstation van Hat Yai. Dat is eerder dan wij hadden verwacht, maar dat betekent nu juist dat we nóg langer moeten wachten totdat we onze reis kunnen vervolgen. Morgenochtend vroeg worden we namelijk pas opgehaald voor deel twee van de reis naar Langkawi. Hoe laat en door wie precies weten we eigenlijk niet. We hopen maar dat iemand ons morgenochtend zal herkennen aan de sticker van een of ander reisorganisatie die we op onze borst dragen. Nu willen we eerst proberen wat te slapen. Het feit dat we vlak na aankomst al de nodige ratten en kakkerlakken langs zien rennen en kruipen werkt daar niet erg aan mee. Jordy komt helemaal niet in slaap, terwijl Chantal languit liggend op de bankjes af en toe nog wel wegzakt.

Zaterdag 22 maart
De eerste uren van deze zaterdag bestaan dus uit wachten, wachten en nog eens wachten. Jordy blijft de hele nacht op. Chantal zakt af en toe wel weg, maar kan als de ochtend bijna aanvangt toch ook niet meer echt slapen. Hoe later het wordt, hoe meer we in onzekerheid raken over de rest van onze reis. Hoe laat zullen we worden opgepikt? Door wie? Zullen we überhaupt wel worden opgepikt? De andere lokale reizigers op het busstation zijn gelukkig wel heel vriendelijk. We worden meerdere malen gevraagd waar we heen moeten en dan krijgen we goedbedoelde uitleg over hoe laat de bus zal vertrekken en waar. Het probleem is alleen dat vrijwel al deze mensen een andere tijd en andere plek noemen. Dat stelt ons dus ook niet gerust. En vooral het feit dat niemand de organisatie die ons zou moeten vervoeren kent doet ons een beetje twijfelen of we niet een oor aan zijn genaaid. Na nog een aantal maal informatie te hebben ingewonnen en niet heel veel wijzer te zijn geworden lukt het Chantal uiteindelijk een dame te vinden die ons wel aan kan wijzen waar we moeten zijn. Ze wordt eerst naar een klein reisbureautje gebracht waar we níet moeten zijn, maar die wijst haar gelukkig wel door naar het juiste reisbureau. En ja hoor, daar zit een man van Tanawat Tour.. de organisatie die ons verder moet gaan vervoeren. Hij stelt ons gerust dat we om 8.00 uur zullen worden opgepikt en dan naar de grens met Maleisië zullen worden gereden. Kijk, dat soort geruststellende berichten vinden we leuk. Met een opgelucht gevoel nemen we weer plaats in de bankjes van het busstation. We genieten nog snel van een ontbijtje en worden uiteindelijk keurig netjes rond 8.00 uur opgepikt door dezelfde man die Chantal te woord stond. Hij loopt met ons meer naar een loket waar we tickets krijgen voor de boot naar Langkawi en wijst ons het busje aan dat ons naar de boot zal rijden. We stappen maar meteen in en worden vervolgens in een kleine twee uur tijd richting de grens gereden. Wij krijgen daar niet al te veel van mee, want onze ogen zitten voornamelijk dicht. Als we daar aankomen is het ongeveer 9.45 uur. Chantal loopt maar meteen naar binnen om even te checken hoe laat de boot gaat terwijl Jordy buiten bij de tassen wacht. Ze komt terug met een niet al te fijne mededeling. De boot is zojuist om 9.30 uur vertrokken en de volgende gaat pas over een kleine vier uur. Vinden we niet zo leuk. Er zit niets anders op dan weer te wachten totdat we verder kunnen. We zoeken een tafeltje uit en gooien de speelkaarten weer op tafel. Na een zeer sterke 'winning streak' van Chantal is ditmaal Jordy weer eens de gelukkige. Met de nodige schoppen vrouwen komt hij vrij eenvoudig terug tot 16-14. Vlak na afloop van het kaarten kunnen we onze vouchers omzetten in echte ferrytickets en niet heel veel daarna kunnen we in de rij gaan staan voor de boot. We moeten hiervoor wel eerst langs de douanepost van Thailand. Hier krijgen we onze 'exit stamp' van dit mooie land. We zwaaien Thailand voor de tweede keer uit, maar we komen gelukkig nog één keer kort terug tijdens het allerlaatste deel van onze reis. We lopen meteen de ferry op. Aan boord bevinden zich heel veel Maleisische kinderen en ook heel veel dames met hoofddoekjes. Hier wordt ons dus al meteen duidelijk dat Maleisië overwegend Islamitisch is. Ook tijdens dit laatste deel van onze trip naar Langkawi slapen wij voornamelijk. De boottocht duurt ruim een uur, maar bij aankomst op Langkawi is er ruim twee uur verstreken. Maleisië loopt namelijk een uur voor op Thailand (en dus zeven op Nederland). We lopen vanaf de boot meteen langs de douane waar we weer een nieuwe stempel in ons paspoort scoren. Vanuit de douanepost lopen we zo een winkelcentrum in. Hier zien we meteen hoe westers Maleisië is. Er worden hier heel veel westerse producten en merken verkocht. Wat wij nu vooral willen is slapen, dus we regelen meteen een taxi richting ons hotel. Daar aangekomen wil de dame achter de balie eerst geld zien. Wij hebben bij de ferryhaven helaas niet kunnen pinnen en moeten nu dus alsnog opzoek naar een pinautomaat. Niet echt waar ons hoofd naar staat na zo'n lange reis. We lopen vervolgens maar Kuah, het deel van het eiland waar wij overnachten, in op zoek naar een ATM. Het is even zoeken maar uiteindelijk vinden we een geschikte pinautomaat. Onze eerste indruk van Kuah is dat het heel erg Amerikaans aandoet. Hier liggen hele brede wegen, met parkeervakken aan weerszijden en we zien veel Amerikaans ogende winkels. Terug bij het hotel rekenen we af en gaan we snel naar onze kamer. Hier springen we linea recta onder de douche. Dat is namelijk heel erg hard nodig. Al dat wachten in de hoge temperaturen hebben er namelijk wel voor gezorgd dat onze oksels en kleding niet bepaald naar Robijntje ruiken. Eenmaal opgefrist duiken we in bed om even bij te slapen en lekker te relaxen. Eindelijk! Na een reis van bijna 24 uur en heel weinig slaap zijn we daar wel echt aan toe. Een paar uurtjes later willen we toch even wat gaan eten. Dit doen we op de zaterdagse night market die op loopafstand van het hotel is. We komen terecht op een heel gezellig marktje tussen veel locals en hun favoriete eten. Daar blijkt ook veel westers eten bij te zitten. We zien heel wat stalletjes die hamburgers en kipnuggets verkopen. Het is dan ook niet heel verwonderlijk dat een redelijk deel van de Maleisische mensen een beetje een Amerikaans lichaam hebben, als jullie begrijpen wat we bedoelen ;) Wij scoren bij een aantal kraampjes wat verschillende gerechtjes. Als we tijdens het opeten hiervan uitrekenen wat we nu hebben uitgegeven blijkt dat we voor ongeveer €2,75 een heel menu, inclusief drinken, voor ons tweeën hebben samengesteld. En wij maar denken dat Maleisië wel een stukje duurder zou zijn dan de overige landen van onze reis. Omdat het hier toch zo goedkoop is koopt Chantal ook nog een nieuwe zonnebril. Na dit leuke bezoekje aan de night market zijn we wel weer toe aan wat extra rust, dus zoeken we onze hotelkamer weer op. Daar wacht ons nog een minder leuke verrassing. Terwijl we nog even wat lezen en relaxen slaakt Chantal ineens een gil. Er blijkt namelijk een kakkerlak op onze kamer te lopen. En geen kleine ook! Het beestje is ongeveer zo groot als onze duim. Doodslaan lijkt ons niet zo verstandig, want dan krijg je er alleen maar meer van terug. De beste optie volgens ons is om het beestje te vangen. Jordy gebruikt hiervoor de prullenbak. Hij schuift het bed even naar voren en zet de prullenbak op z'n kop over de kakkerlak heen. We schuiven de prullenbak netjes een hoek van onze kamer in en laten het beestje daar voorlopig maar inzitten. We vinden het toch wel een beetje zielig dat het beestje daar zo opgesloten zit. Daarom geven we het een naam zolang hij ons huisdiertje is. Jordy vindt Graziano wel een toepasselijke naam. Het feit dat het een kakkerlak is en hij zo makkelijk te vangen was maakt dit een prima naam voor hem. (Voor de dames, dit is voetbalhumor...) Na dit laatste hachelijke avontuur besluiten we maar te gaan slapen. Af en toe houden we onze oren en ogen uiteraard goed open om te checken of Graziano niet nog wat broertjes of zusjes heeft meegenomen ;) 

Zondag 23 maart
Heel vroeg in de ochtend worden we al gewekt door luidruchtige gebeden uit een nabijgelegen moskee. We zijn nu onmiskenbaar in een overwegend islamitisch land. Gelukkig duren de gebeden niet al te lang. Wij slapen daarom vrolijk door tot 11.00 uur. Dat hadden we echt even nodig na het zeer korte nachtje van afgelopen nacht. Terwijl we langzaam opstarten maken we wat plannen voor de rest van de dag. Dit doen we terwijl Chantal geniet van een verfrissend bad en Jordy nog even werkt aan het reisverslag. Vandaag zullen we gebruiken om het stadje Kuah verder te verkennen. Rond 13.30 uur lopen we Kuah in. We willen beginnen met een bezoekje aan wat het leukste winkelcentrum van Langkawi moet zijn; Langkawi Fair. Op de weg hier naartoe lopen we langs de moskee die ons vanochtend wekte, de Al Hana moskee. We hebben heel veel mooie en bijzondere tempels gezien in de voorgaande landen, maar de moskeeën hier vinden we toch ook wel erg mooi. We mogen hier helaas niet naar binnen om een kijkje te nemen, dus blijft het bij wat foto's schieten. Snel daarna staan we bij Langkawi Fair. We komen aangelopen bij de McDonalds en daar scoren we voor het gemak dus maar ons ontbijtje ;) Voor de prijs hoeven we dat hier overigens niet te laten. Voor omgerekend €5 hebben we twee grote menu's. De rest van het winkelcentrum is ook erg leuk. Er zijn veel westerse winkels en merken gevestigd. Bovendien is het hier allemaal erg goedkoop. Het feit dat Langkawi een belastingvrij eiland is helpt daar zeker aan mee. We kijken hier een uur of twee rond en dat levert Jordy nog een leuke nieuwe blouse op. Een echte Levi's voor de helft van wat je in Nederland betaalt. Vinden we leuk! Als we het winkelcentrum weer verlaten lopen we een muur van hitte in. Binnen was het lekker koel, maar buiten is het nu een graad of 35 en dus eigenlijk veel te heet. We lopen langs Eagle Square. Zoals de naam eigenlijk al zegt een plein met een grote adelaar in het midden. Het beeld heeft niet echt een betekenis, buiten dat Langkawi veel mooie en exotische vogels herbergt. Vervolgens lopen we door naar de naastgelegen ferryhaven. Hier willen we alvast een kaartje kopen voor de ferry naar Penang, waar we over drie dagen heen willen. Het is maar goed ook dat we dat vandaag doen, want als we navraag doen blijkt dat de eerste van de twee boten die over drie dagen vertrekt al vol is. Dat betekent dat we pas in de laat in middag zullen vertrekken. Dat geeft ons wel de mogelijkheid om onze laatste dag op Langkawi nog een beetje invulling te geven. Bij het ferryhaventje regelen we bij een van de vele reisbureautjes daarom meteen een trip langs wat hoogtepunten van Langkawi. Als we dit ook allemaal afgehandeld hebben lopen we dezelfde weg als eerder vandaag weer terug naar ons hotel. Ook al is het nu aan het einde van middag, de temperatuur is onverminderd hoog. We scoren daarom nog even een ijsje voor de verkoeling. Eenmaal terug op de kamer geniet Jordy even van een verkoelend bad terwijl Chantal rustig een boekje leest. Ook met Graziano gaat het prima, als we even op de prullenbak tikken rent hij hard rond. Gelukkig, hij leeft nog ;) Later op de avond beginnen we weer wat honger te krijgen en gaan we opzoek naar een diner. Vlakbij ons hotel zit Aji Restaurant. Daar genieten we van een dubbele portie kipsaté en wat gebakken rijst. Saté is in Maleisië een populair gerecht, en bij Aji weten ze ook wel hoe ze dat klaar moeten maken. Het duurt overigens wel allemaal wat lang voordat we ons eten krijgen, dus we zitten uiteindelijk een hele tijd bij dit restaurant. Terug op de kamer wordt er nog even met Jordy thuis geskypet, alvorens we ons bed opzoeken.

Maandag 24 maart
Vandaag staan we rond 9.00 uur op. Ons ontbijtje bestaat ditmaal uit een noodlesoep van de supermarkt. Bij de 7-Eleven in Maleisië verkopen ze jammer genoeg geen tosti's, dus moeten we het hier mee doen. Ook geen straf overigens. Na het ontbijt stappen we in de taxi naar Pantai Cenang. Dat moet volgens de verhalen een van de mooiste stranden van Maleisië zijn. Eenmaal aangekomen kunnen we daar wel inkomen. Het zand is is echt heel erg fijn en prachtig wit. De zee ziet er daarnaast ook prachtig blauwgroen uit. We lopen een stukje het strand op en huren vervolgens wat strandbedjes voor de dag. Daarna is het enke nog een kwestie van handdoek uitleggen, insmeren en bakken maar! Dit gaat in het begin uitstekend. De zon brandt goed, maar het beetje bewolking dat er hangt zorgt ervoor dat het niet te warm is. Later op de dag verdwijnt de bewolking meer en meer en wordt het warmer en warmer. Het wordt zelfs zo warm dat het eigenlijk niet te doen is om vol in de zon te liggen. Het is boven de 35 graden en er staat vrijwel geen wind. We zoeken daarom lekker de schaduw van onze parasol op. We willen best bruin worden, maar het moet natuurlijk wel leuk blijven ;) In het kader van de verkoeling zijn we blij met de strandverkoper die langs loopt. Hij biedt ons een koud drankje aan met wat kokosmelk, suiker en water. Heerlijk! Aan de zee hebben we vandaag helaas niet al te veel. Hoe later het wordt hoe meer kwallen er namelijk tevoorschijn komen. Vinden we niet zo leuk. Er ligt zelfs een kwal bij van zeker 40 centimeter doorsnee. De zee zoeken we dus niet zo vaak op vandaag. Aan het einde van de middag eten we nog wat lekkers bij een van de restaurantjes op dit deel van het eiland. Vervolgens pakken we de taxi terug naar ons hotel. Daar doen we niet heel veel nuttigs meer. We maken wederom gebruik van het bad, we lezen wat, typen het reisverslag weer een stukje uit en kijken af en toe even hoe het met Graziano gaat. We kunnen uiteindelijk met een gerust hart gaan slapen, want hij maakt het goed.

Dinsdag 25 maart
We zullen onze laatste dag op Langkawi gebruiken voor een trip langs enkele hoogtepunten van het eiland. Daarom staan we redelijk op tijd op; 7.30 uur. We pakken onze backpacks snel in en nemen vervolgens afscheid van Graziano. Het is aan de schoonmaakster om te zien wat ze met het opgesloten beestje doet. Wij zijn blij dat we er vanaf zijn. Kakkerlakken, daar hebben we het niet zo op. Zeker Jordy niet! (Voetbalhumor dames...) Na wederom een noodlesoep als ontbijt stappen we in het taxibusje dat klaarstaat. We rijden naar de noodoostelijke kant van het eiland, richting het Kilim Geoforest Park. Eenmaal aangekomen moeten we nog een uur wachten op de rest van ons gezelschap. Als zij er uiteindelijk ook zijn worden we verdeeld over een aantal bootjes. We varen eerst richting de zogenaamde Bat Cave. Daar gaan we al lopend doorheen. Het is er behoorlijk donker, maar als de gids zijn zaklamp ontsteekt zien we een paar honderd vleermuizen op z'n kop hangen. Blijft een leuk gezicht. De grot zelf is verder ook erg mooi. Verderop zien we namelijk weer de nodige stalagtieten en stalagmieten. Een goed half uur nadat we het bootje uit zijn gestapt stappen we weer in en zetten we koers richting een 'fish farm'. We varen hierbij door mooie stukken mangrovebos. De 'fish farm' stelt eigenlijk niet zo heel veel voor. Het is meer een 'fish show'. Onze gids gooit af en toe wat eten in het water waarop een soort onderwaterworstelgevecht (goed woord voor Scrabble) ontstaat tussen de vissen. Bij deze vissen zijn ook een aantal hele grote met een lengte van ongeveer 1 meter. Best leuk om te zien hoor, maar de eerlijkheid gebiedt ons te zeggen dat wij ons vooral storen aan het gedrag van de meeste toeristen hier. Het zijn namelijk net kleine kinderen die om een lolly vechten. Allemaal willen ze vooraan staan om de beste foto te schieten en daarbij wordt het nodige ellebogenwerk niet geschuwd. Het feit dat ze met een man of twintig op twee planken en één drijvende ton staan gaat zelfs volledig aan ze voorbij. Wij houden wat afstand en hopen stiekem dat de planken of de ton het begeven. Een hele foute gedachte van ons, maar we kunnen het niet laten ;) Uiteindelijk houden de planken en de ton overigens stand. Na een korte pauze bij deze 'fish farm' varen we verder naar de zogenaamde Crocodile Cave. Vroeger leefden er twee krokodillen in deze grot, maar inmiddels leven er überhaupt al een tijdje geen krokodillen meer op Langkawi. Het bezoekje aan deze grot is daarom ook maar heel kort. We varen snel door naar een 'eagle feeding zone'. Hier strooien de gidsen met stukjes kippenvlees wat de nodige adelaars aantrekt. Deze maken vervolgens een mooie duikvlucht om hun 'prooi' uit het water te vissen. Dit geeft ons de kans om deze mooie vogels van wat dichterbij te zien. Het gaat overigens allemaal zo snel dat het niet meevalt om ze goed op foto op video vast te leggen. Nadat we hier even rondgedobberd hebben zetten we koers richting het restaurantje waar we zullen lunchen. Onderweg varen we nog door een stuk mangrovebos waar de nodige apen zitten. Ook dit is natuurlijk een leuk gezicht, maar de apen zijn wel aardig gewend geraakt aan de toeristen. Zo gauw als ze een boot horen vliegen ze namelijk richting de waterkant. Ze worden dan ook regelmatig beloond met stukken brood dat ze door de toeristen wordt toegeworpen. Niet veel later worden wij ook beloond met lekker eten. We krijgen namelijk een simpele maar lekkere lunch geserveerd bij een andere 'fish farm'. We krijgen overigens geen vis, maar gebakken rijst met stukjes krokante kip. Helemaal goed! Na de lunch is het tijd voor het laatste deel van de trip; een bezoekje aan een afgelegen eilandje. In de omgeving van Langkawi liggen tientallen kleinere eilandjes. Wij varen nu naar een eilandje met een prachtig stuk strand. Ingesloten tussen twee rotsformaties ligt een stuk strand van zo'n vijfhonderd meter breed. De prachtige blauwgroene zee maakt het plaatje helemaal compleet. Hier krijgen we de tijd om even te relaxen. Een goed half uur later varen we vervolgens weer terug richting het beginpunt van onze trip. Dit laatste stukje is ook weer prachtig. De vele hoge rotsformaties doen zelfs denken aan Ha Long Bay in Vietnam. Het doet er eigenlijk niet voor onder. We genieten hier weer met volle teugen van. Eenmaal terug bij het startpunt stappen we weer in hetzelfde taxibusje. Die zet ons weer keurig af bij het hotel. Hier halen we onze backpacks op en leveren we de sleutel weer in. Daarna gaan we met een andere taxi richting de ferryhaven. Hier moeten we de tijd even doden, wat we met een bezoekje doen aan een lekker koel restaurantje. Ook vandaag wijst de thermometer namelijk 35 graden aan. Na het wachten in het restaurantje moeten we nog heel even wachten in de vertrekhal alvorens we aan boord kunnen. Het aan boord gaan gaat gelukkig vrij snel en wij krijgen bovendien gratis en voor niets plek in de 'first class' op het bovendek. Dan helpt het wel dat we met Chantal een blonde Westerse dame in huis hebben ;) We hebben hier zelfs een TV tot onze beschikking waarop een film wordt afgespeeld. Het eerste deel van de vaart worden we vermaakt met de film Captain Phillips. Een prima film over een kapitein die te maken krijgt met Somalische piraten. Na deze film wordt zelfs nog begonnen met een tweede film, maar halverwege deze film komen we aan in de haven van Penang. Vanaf de haven pakken we na even twijfelen toch maar een taxi richting ons guest house. We zitten niet voor de eerste keer op een prima plekje. De eigenaar en eigenaresse van House of Journey zijn zelf ook fervente reizigers en dat merk je meteen aan de hele sfeer en aankleding. Er is een leuk barretje, de aankleding is heel gezellig, alles is heel schoon en de kamers zijn klein maar ook prima. Nadat we onze tassen hier hebben afgegooid gaan we meteen Georgetown in. Dit is het hoofdstadje van Penang en tevens de plek waar we overnachten. Het is inmiddels al na 21.00 uur, dus we vinden het wel tijd voor een diner. We lopen door wat straatjes en we vinden het hier meteen leuk. Er is veel levendigheid op straat. Er zijn vele eetkraampjes, barretjes en restaurants wat voor een hoop gezelligheid zorgt. Wij komen uiteindelijk bij een iets luxer restaurantje te zitten. Het (Italiaanse) eten is er goed en dat Chantal als dame tot 22.00 uur gratis mixdrankjes kan bestellen is natuurlijk ook mooi meegenomen. Na het eten en een aantal (gratis) drankjes gaan we weer terug naar het guest house. Hier zitten we nog even bij het barretje en wordt er geskypet met neefje Hein. Hij begint het gesprek met een overtuigend uitgesproken 'hallo!'. Verder wordt erweer veel gelachen en gezwaaid. Vinden we leuk. Nog steeds. Nadat we nog even bij het barretje hebben gezeten zoeken we onze kamer en bed op.

Woensdag 26 maart
Om niet te laat voor het ontbijt wakker te worden staat de wekker vandaag om 9.30 uur. Het lukt ons ook nog eens om het tot die tijd vol te houden. Daarna gaan we vrij snel naar beneden om het ontbijt te checken. Deze is simpel maar prima. Er staat brood, een broodrooster en wat jam en marmalade als beleg. Daar redden wij ons wel mee. Na het ontbijt hangen we nog een hele tijd beneden bij het barretje. We checken even het nieuws en zoeken uit wat we vandaag en de rest van onze reis willen gaan doen. Voor over twee dagen leggen we nu vast het vervoer en de overnachting vast. Dan reizen we namelijk af naar de veel koelere Cameron Highlands. Aan het begin van de middag lopen we, met wat tips van ons guest house, Georgetown in. We beginnen ons rondje bij Little India. Dit gebied bestaat uit een aantal straatjes met, niet geheel verrassend, veel Indiase invloeden en Indiase eettentjes. Bij een van deze eettentjes scoren wij een lekkere lunch. Het licht pittige eten zorgt in combinatie met de temperatuur van zo'n 35 graden wel voor een flinke zweetaanval. Als we verder lopen wanen we ons echt even in het in het middenoosten. De tegeltjes, de muziek en de hele sfeer zorgen voor dit gevoel. Na de lunch vervolgens we ons rondje door Georgetown. We lopen langs de Kapitan Keling moskee, de Town Hall, de City Hall, een fort, de Queen Victoria Memorial Clock Tower, een monument voor oorlogsslachtoffers en de St. George's Church. We zien hierbij duidelijke Europese en voornamelijk Engelse invloeden. Overigens doen we dit rondje op een zeer rustig tempo. Regelmatig zoeken we even de schaduw op of zitten we even neer op een bankje. Met de temperatuur van wederom een graad of 35 is het ook niet echt weer om heel veel te ondernemen. Na ons rondje komen we zelfs tot de conclusie dat het misschien wel te warm is om überhaupt iets te ondernemen. We zoeken daarom snel weer ons guest house en dan met name de airco op. Hier zitten we weer even gezellig bij de bar. Hier werken we het reisverslag verder uit en Chantal zoekt nog even de kamer op voor een middagdutje. We spoelen bovendien het oude zweet af onder de douche en bestellen later op de avond wat te eten. De eigenaar heeft een heuse Spaanse kok ingehuurd om hem de nodige Spaanse gerechtjes te leren bereiden. Wij fungeren natuurlijk graag als testpersoon in dit geval. We krijgen een aantal tapas voorgeschoteld en we kunnen niet anders zeggen dan dat het héér-lijk is! Al nagenietend en kaartend in de bar vullen we de rest van de avond. Jordy onderbreekt de sterke serie van Chantal en brengt de spanning weer terug in de strijd;16-15. Het is al na middernacht voordat we klaar zijn met kaarten en alle andere gasten zijn dan ook al uit de bar verdwenen. Wij zoeken dan dus ook ons bed maar op.