Penang, Cameron Highlands en Kuala Lumpur

Vanuit een prachtig plekje op Bali uploaden we dit reisverslag. Over dat prachtige plekje lezen jullie de volgende keer meer. Het reisverslag van deze week gaat namelijk over onze laatste volle week in Maleisië. Ook weer een prachtig land, waar we het heel erg naar ons zin hebben gehad. Lees hieronder verder wat we precies gedaan en gezien hebben. Ohja, vergeet ook niet de foto's en filmpjes die we hebben geüpload te bekijken!

Donderdag 27 maart
De wekker rinkelt ons vandaag om 8.00 uur wakker. We staan met goede bedoeling op, want we willen vandaag nog een heuvel en tempel een stuk buiten Georgetown bezoeken. We gaan eerst op ons gemakje ontbijten. Eenmaal in de bar zitten we eigenlijk wel prima en blijven we lekker hangen. We doen niet al te veel, maar turen rustig naar onze telefoon, checken het nieuws en kletsen wat bij. Ook besluiten we, omdat we eigenlijk niet zoveel zin meer hebben om nog een hele dag op pad te gaan, om lekker in Georgetown te blijven. Dit geef ons bovendien de tijd om nog wat langer in de bar te hangen. We merken aan de andere gasten dat we niet de enige zijn die er zo over denken. Er zijn er genoeg die ook in of rondom het guest house blijven hangen. Uiteindelijk verlaten we aan het begin van de middag het guest house om een rondje door Georgetown te maken. We lopen naar een straatje waar veel leuke restaurantjes en barretjes zouden moeten zitten. Die blijken er daadwerkelijk te zitten, maar ze zijn alleen nog niet open. Blijkbaar komt het hier 's avonds pas echt tot leven. We nemen daarom plaats bij het enige restaurantje dat wel open is. Hier eten we wat en blijven we ook rustig hangen. Het is tenslotte ook veel te heet om lang buiten rond te lopen ;) Na ruim een uur verlaten we het restaurantje weer en lopen we nog een klein rondje door Georgetown. De eindbestemming van dit rondje is ons guest house House of Journey. Hier nemen we weer plaats in de bar en wordt er weer gekaart. Chantal neemt geleidelijk aan afstand van Jordy en wint dit potje uiteindelijk met een ruime voorsprong; 17-15 in haar voordeel. De rest van de middag doen we naast het kaarten niet veel noemenswaardigs. Vandaag doen we het vooral héél rustig aan. Aan het begin van de avond besluiten we in het guest house te blijven en hier weer te genieten van de heerlijke tapas. De gerechtjes die ze hier serveren zouden niet misstaan in een goed Spaans restaurant. Echt heerlijk! We eten de tapas gedurende de avond rustig op en houden ons verder bij het motto van vandaag; zoveel mogelijk niks. Vlak voordat we gaan slapen pakken we onze backpacks nog in en zoeken dan ons bed op.

Vrijdag 28 maart
Vandaag checken we al op tijd uit bij House of Journey. Nadat de wekker om 6.30 uur is gegaan lopen we snel naar beneden om uit te checken. In de bar zitten we nog even te wachten tot het ontbijt klaar wordt gezet. Hier pakken we snel nog een paar boterhammen en een kopje thee voordat we vertrekken. Per minivan worden we namelijk naar het grotere busstation van Penang gebracht. Daar stappen we over op een grotere en zeer luxe bus. Elke rij bestaat uit slechts drie stoelen; net als in de 1e klasse treinen in Nederland. We hebben dus alle ruimte. De bus is bovendien grotendeels leeg, dus het wordt een heel rustige en luxe busreis. Het wordt overigens wel een lange rit naar de Cameron Highlands. Dit geeft Jordy de kans om eindelijk eens een boek te lezen. Op de iPad leest hij in één ruk een boek uit van maar liefst een kleine 600 pagina's. Chantal gooit haar stoel achterover en knapt een uiltje. Het laatste stuk van de busreis duurt het langst. Het is de laatste vrijdag van de schoolvakantie in Maleisië wat veroorzaakt dat er heel veel locals naar de Cameron Highlands trekken. Dat resulteert weer in een heuse file van enkele kilometers. Over de laatste 30 kilometer doen we zo'n anderhalf uur. Uiteindelijk komen we rond 15.00 uur aan in Tanah Rata; één van de grotere plaatsjes in de Cameron Highlands. Hier moeten we even zoeken naar het guest house dat we via ons vorige guest house hebben geboekt, maar uiteindelijk vinden we het. Hier worden we enthousiast ontvangen door de twee dames, of beter gezegd door één dame en één persoon die het midden houdt tussen man en vrouw. We krijgen een korte rondleiding door het guest house en nadat we onze kamer hebben gezien worden we ook meteen geholpen bij het kiezen van een tour. Morgen willen we namelijk wel even wat zien van de Cameron Highlands. De leukste tour hebben we snel gevonden en we leggen ook meteen de bus naar Kuala Lumpur vast. Na al deze plichtplegingen lopen we het centrum van Tanah Rata in. We lopen eigenlijk gelijk tegen restaurant Jasmine aan. Op het eerste gezicht niets bijzonders, maar de oranje gevel en de rood-wit-blauwe vlag verraden dat hier een Nederlands restaurant moet zitten. Een blik op de menukaart bevestigt dit vermoeden. Er worden hier namelijk frikandellen speciaal verkocht. Het laat zich wel raden wat wij als lunch hebben genomen. De frikandellen speciaal hebben uiteindelijk meer weg van een willekeurige worst, maar dat mag de pret niet drukken. In het restaurant, wat eigendom is van een Indonesische man die 16 jaar in Assen heeft gewoond, komen ook de speelkaarten weer op tafel. Chantal zet Jordy op een grotere achterstand en lijkt de strijd langzaam in haar voordeel te beslechten; 18-15. Na nog een klein rondje door Tanah Rata te hebben gelopen zoeken we ons guest house weer op. Hier douchen we en lezen we een boek. Ja, zelfs Jordy! Later op de avond gaan we Tanah Rata weer in en brengen we een bezoekje aan een van de vele Indiërs. De set met kip, rijst, naanbrood en curry smaken prima. Ohja, na drieënhalve maand van reisverslagen vol met maaltijden denken jullie natuurlijk allemaal dat we minstens 10 kilo zwaarder moeten zijn geworden. We moeten zeggen dat dat alles meevalt. We nemen aan dat de meesten van jullie thuis ook drie maaltijden per dag nuttigen. Nou, wij ook! Wij hebben alleen de rare gewoonte om elke maaltijd uitgebreid in ons verslag op te nemen. Zo, dat wilden we even rechtzetten ;) Na de derde (!) maaltijd van de dag zoeken we ons guest house en na nog wat gelezen te hebben ons bed op. 

Zaterdag 29 maart
We zijn nog geen halve dag in de Cameron Highlands, maar het is vanochtend alweer tijd om onze backpacks te pakken. Deze stallen we tijdelijk bij de receptie van het guest house. We nuttigen nog snel een noodlesoep-ontbijtje en worden daarna opgepikt voor onze tour door een (klein) deel van de Cameron Highlands. Onze gids voor vandaag is de zeer goed Engels sprekende Radjun. Het reisgezelschap bestaat verder alleen uit gasten van het Father's Guest House; het guest house waar wij ook verblijven. Met Radjun en nog zes andere gasten stappen we in zijn LandRover om op pad te gaan. De eerste stop is bij een van de theeplantages. Hier hebben we een werkelijke prachtig uitzicht over de bergen en valleien vol met theeplanten. Overal waar we kijken is het groen. Het lijkt misschien nog het meeste op de lange rijen bollenvelden zoals die nu in de Bollenstreek te zien zijn. Alleen hier is het heuvelachtig en is de enige aanwezige kleur groen. Het spijt ons om te zeggen, maar dit is echt nog mooier dan de Bollenstreek in volle glorie. Radjun geeft ons hier nog wat uitleg over het maken van thee en het bijhouden van de theeplantages. Hij kan het allemaal erg leuk vertellen. Hierna rijden we door en zetten we koers naar hogere grond. We stoppen uiteindelijk bij een van de hoogste geasfalteerde wegen van Maleisië. Op ruim 2000 meter kijken we kort rond over de groene bergachtige omgeving. Daarna stappen we de auto weer in. We stoppen bij een beginpunt van een zogenaamde 'trekking'; een wandeling door de jungle. Radjun loopt voorop en wij volgen. Het is af en toe flink klauteren en klimmen, maar in deze omgeving vinden we dat alleen maar mooi. Onderweg stoppen we zo nu en dan wat Radjun de kans geeft het een en ander te vertellen over de flora en fauna van dit gedeelte van de jungle. Tijdens een van deze stops voelt Chantal zich wat slap worden en moet ze echt even gaan zitten om niet flauw te vallen. Radjun raadt vervolgens meteen dat wij uit Nederland komen, want volgens hem hebben Nederlanders vaker dit probleem. Het zal de hoogte wel zijn ;) Een van de mooiste stops is in een zeer groen en mossig gedeelte. In een vergelijkbaar type jungle zijn de films Avatar en Lord of the Rings opgenomen. Het laat zich dus raden hoe mooi het hier is. Ook de volgende stop waarbij we uitkijken over een groot deel van de jungle mag er overigens wezen. Nadat we zijn teruggekeerd bij de auto dalen we langzaam af naar de BOH Factory. BOH is een van de grootste theeproducenten van Maleisië. In hun fabriek kunnen we nu even rond kijken en in de bijbehorende shop bestellen we een kopje thee en wat cake. Hier zitten we nog even te kletsen met onze medereizigers en krijgen we te horen dat tijdens de afgelopen Full Moon Party een feestganger is verdronken. Zo wordt de Full Moon Party plots heel spectaculair, alleen wel op een iets andere wijze dan we in gedachten hadden. Na dit mindere nieuws rijden we terug naar ons guest house. Wij laten ons afzetten in het centrum van Tanah Rata zodat we meteen kunnen lunchen. Dit doen we tussen de locals. We krijgen allebei een lekker bordje met rijst, kip en soep voorgeschoteld. Ondertussen gaat het buiten goed tekeer. Zo zonnig als het vanochtend was, zo slecht is het nu. De regen valt met bakken uit de lucht. Voordat we terug gaan naar ons guest house doen nog wat inkopen, waaronder een paraplu. Die hadden we toch nodig voor de Formule 1 race van aanstaande zondag ;) Bij het guest house pikken we onze backpacks op en lopen vervolgens door naar het busstation. Daar wachten we even op de bus naar Kuala Lumpur. Als we instappen blijkt dat we wederom een zeer luxe bus tot onze beschikking hebben. Dat zal de standaard wel zijn in Maleisië. Hebben we geen problemen mee overigens. De reis zelf is iets minder luxe. De weg is in het begin heuvelachtig en bochtig. Chantal heeft gelukkig een reispilletje genomen, maar een van onze medereizigers duidelijk niet. We kunnen zo halverwege de rit namelijk op niet mis te verstane wijze horen dat iemand zijn maag binnenstebuiten keert. Smakelijk! Niet veel later stappen we over op een iets minder luxe bus waar ook de nodige locals in zitten. Samen met hen leggen we het laatste stuk naar Kuala Lumpur af. De weg naar de hoofdstad toe is al zeer westers en soms zelfs zeer Nederlands te noemen. We zien namelijk veel westerse auto's, zelfs wat filevorming, wegafzettingen, wegrestaurants, viaducten, een zeer strak wegdek, compleet met de nodige Hollandse regen. We rijden langzaam Kuala Lumpur, of zoals ze het hier noemen 'KL' (spreek uit als: Kee-El), binnen. Aan beide kanten van de weg doemt meer en meer hoogbouw op. Het is echt een westerse wereldstad. Tijdens het laatste stuk van de busreis kunnen we de bekende KL Tower en Petronas Twin Towers al ontwaren. Eenmaal aangekomen op het centrale busstation weten we dat ons guest house niet ver meer moet zijn. Tijdens onze wandeling hier naartoe eten we nog snel even wat. Eenmaal op onze kamer vinden we het eigenlijk wel mooi geweest. Het is inmiddels al redelijk laat, zo rond 22.00 uur, en we hebben geen zin meer om in de regen 
nog de stad in te gaan. We vallen snel daarna in slaap.

Zondag 30 maart
Zondag is uitslaapdag. We houden het tot 8.30 uur vol vandaag, best netjes. Daarna beginnen we lekker relaxt aan de dag. We blijven nog even liggen, checken het nieuws en genieten van wat broodjes jam en een noodlesoep bij het ontbijt. Het is al 11.00 uur als we de stad in gaan. We beginnen bij de Central Market. Deze markt ligt praktisch naast ons guest house. We maken een klein rondje door een van de oudste gebouwen van deze nog vrij jonge stad. Hoe oud het gebouw ook is, van binnen is het erg modern en westers ingericht. Zelfs een SubWay ontbreekt niet. Nadat we wat hebben rondgestruind is dit de plek waar we onze lunch scoren. Na drieënhalve maand is dit een van de weinige keren dat we echt goed brood tot ons beschikking hebben. Dat gaat er dus wel in. Na de lunch stappen we op de metro die eveneens vlakbij ons hostel ligt. Het openbaar vervoer is allemaal uitstekend geregeld in Kuala Lumpur. En dit stukje metro kost ons nog geen €0,25. Probeer ons dat maar eens na te doen in Amsterdam ;) We stappen uit op KL Sentral, het centraal station, en regelen daar een combiticket naar het Sepang International Circuit. Ook dit is weer zeer goed geregeld. Het kaartjes kopen gaat snel, overal staan medewerkers om ons de weg naar het juiste perron te wijzen en de treinen rijden volgens een strak schema. We staan daarom binnen no-time op het vliegveld van Kuala Lumpur, vanaf waar we een shuttlebus pakken naar het circuit. Ondanks wat file tijdens het laatste deel van de busreis zijn we hier ook redelijk rap. Het voelt overigens net alsof we naar een wedstrijd van Ajax gaan. Alleen dan staan er in plaats van mensen met Ajaxshirts en -petten mensen met Ferrari, RedBull, Williams, Mercedes en Lotus fankleding in de trein en bus. We komen ongeveer anderhalf uur voor de race aan bij het circuit. We lopen even rond bij het fangedeelte. Overal staan stands met de nodige fanartikelen en een aantal automerken stellen mooie auto's en mooie vrouwen beschikbaar om je aan te vergapen. Het heeft ook wat weg van een groot dancefestival, want overal schalt keihard dancemuziek uit de boxen. De aanwezige airco kunnen wij overigens nog het meest waarderen, want het is echt extreem warm en benauwd rond het circuit. De temperatuur zal weer zo'n 35 graden zijn en de wind laat het vandaag grotendeels afweten. Daar hebben we nog het meeste last van als we naar onze gate toe lopen. We rijden eerst een stukje met de gratis shuttlebus mee, maar stappen blijkbaar iets te vroeg uit. Daarom moeten we nog een paar honderd meter lopen naar de juiste ingang. En die paar honderd meter doen ons geen goed. Het is flink zweten tijdens deze wandeling. Als we aan zijn gekomen bij de juiste ingang en we ons vak oplopen scheuren de Formule 1 auto's al vrolijk rond. De opwarmrondjes zijn reeds begonnen. Wij zijn overigens ook wel aardig opgewarmd inmiddels. We proberen ons te verschuilen in de schaduw van onze paraplu, maar zelfs met zo weinig mogelijk kleding is het niet te doen. De zweetdruppels blijven van ons afgutsen. Het feit dat we net achter een stuk tribune zitten zorgt er bovendien voor dat het hier nauwelijks waait. Overigens hebben we wel een hele mooie plek. We hebben namelijk zicht op twee afzonderlijke stukken van het circuit. We zien de coureurs dus twee maal per rondje passeren. Na het opwarmen wordt er nog een minuut stilte gehouden ter ere van de slachtoffers van vlucht MH370. Chantal maakt dit overigens niet mee, want die is zich op dat moment aan het verkleden en afkoelen op het toilet. Ze is net op tijd terug voor de start van de race. Dit is misschien wel het hoogtepunt van de dag. Het is echt heel gaaf om alle auto's op topsnelheid die eerste bochten door te zien vliegen. Het geluid van de auto's is weliswaar ietwat tegenvallend, maar om de koningsklasse aan het werk te zien blijft toch wel bijzonder. Het enige minpuntje is dat we Kimi Räikkönen al gelijk achteraan zien rijden. De enige coureur waar we, en dan met name Chantal, enigszins een warm hart toe dragen is gelijk in de problemen. Als we de coureurs vlak voordat ze richting finish draaien nog een keer zien passeren rijdt hij nog steeds achteraan. In de laatste bocht voor de pitstraat verliest hij zelfs zijn rechterachterband. Geen goed teken. Tijdens de rest van de race is hij vooral bezig met een inhaalslag, waar hij uiteindelijk redelijk in slaagt. De kop van de race kunnen we overigens ook goed volgen. Elk rondje rijden de topcoureurs eigenlijk in dezelfde volgorde. Hamilton op kop, gevolgd door stalgenoot Rosberg, daarna de twee Red Bulls van Vettel en Ricciardo, en tenslotte in vijfde positie de Ferrari van Alonso. Zo blijft het eigenlijk de hele race. Tenminste, tot wij het zat zijn. Het blijft echt verzengend heet op onze plek en na een uur de race gezien te hebben vinden we het eigenlijk wel mooi geweest. We koelen geen moment meer af en zelfs het drinken is op rondom onze gate. We zoeken daarom eerst even een plekje op vooraan het hek waar wel iets van wind staat. Daar kijken we nog even van heel dichtbij de race. Op slecht enkele tientallen meters van het asfalt zien we de coureurs de bocht doorsuizen. Daarna besluiten we om de shuttlebus weer in te stappen naar de fanzone vooraan het circuit. Hier komen we net op tijd aan om mee te krijgen dat Hamilton onbedreigd de race wint. We lopen hier nog even kort rond, voornamelijk in de gebouwen met airco, en drinken we wat. Daar knappen we wel van op. Om de echte grote mensenmassa voor te zijn besluiten we om maar meteen richting de bushalte te lopen waar onze shuttlebus naar het vliegveld zal vertrekken. Ook dit is weer strak geregeld, inclusief wachtrijen zoals je ze bij de Efteling ziet. Na een kort stukje met de bus reizen we vanaf het vliegveld per trein weer verder naar KL Sentral. Overigens zal dat voor onze omstanders geen pretje moeten zijn. Al dat zweten heeft namelijk wel een luchtje op onze kleding veroorzaakt. Oeps! Op KL Sentral eten we nog even snel wat alvorens we per metro het laatste stukje richting ons guest house afleggen. Daar zoeken we meteen de verkoeling van onze kamer op. We stinken echt een uur in de wind dus we springen ook maar meteen onder de douche en frissen ons even goed op. Wat een heerlijk gevoel als je dan uit de douche komt ;) De rest van de avond verblijven we in het guest house. We leggen nog wel even contact met Kerkdriel waar vriendin Melanie ons even bijkletst en wij haar. Niet lang daarna zoeken we ons bed op.

Maandag 31 maart
Ondanks dat we vandaag een wekker hebben gezet om 8.30 uur doen we het aan het begin van de ochtend nog rustig aan. We genieten op ons gemakje van het ontbijt. Het is rond 11.00 uur dat we de stad in gaan. Chantal heeft wat research gedaan en heeft een mooi rondje uitgezocht door het centrum Kuala Lumpur. We beginnen bij de zogenaamde KL City Gallery. Dit heeft wat weg van een VVV-kantoor in museumvorm. Er wordt de nodige informatie over de stad Kuala Lumpur verschaft en ook de historie wordt behandeld in wat krantenartikelen aan de muur. Het hoogtepunt vormt de lichtshow bij een stadsmaquette van 10 bij 15 meter. Echt prachtig om te zien. En nog eens gratis ook. Daarna maken we een rondje langs de highlights rondom Merdeka Square, het zogenaamde 'vrijheidsplein'. We lopen langs de iconische vlaggenmast van zo'n 100 meter, het oude Sultan Abdul Samad-gebouw, St. Mary's Cathedral, de grote fonteinen die helaas buiten werking zijn en de Masjid Jamek moskee. Stuk voor stuk mooie gebouwen. Het is ook vandaag weer erg warm, dus we houden het niet al te lang vol in de buitenlucht. We zoeken daarom snel een restaurant met airco op waar we op ons gemakje lunchen in de koele lucht. Wat kan dat toch lekker zijn! Daarna pakken we de metro naar Berjaya Times Square. Dit is het vijfde grootste gebouw ter wereld. Niet qua hoogte, maar qua oppervlakte. Het is een winkelcentrum met meer dan 1000 winkels. Je snapt dus wel dat we ons hier wel even kunnen vermaken. Het winkelcentrum herbergt ook een bioscoop. Dat is een van de eerste dingen die we doen; kaartjes voor de film kopen. Daarna lopen we een rondje langs slechts een klein deel van de vele aanwezige winkels. Het meest opzienbarend is wel het indoor pretpark dat ook in het winkelcentrum gevestigd is. Het is hier net Las Vegas. Geheel in Amerikaanse stijl zit er een heel groot bowlingcentrum in het gebouw. Hier liggen maar liefst 48 (!) bowlingbanen op rij. Wij besluiten ook maar een game te bowlen. Met een paar zeer fashionable witte hoge sokken en verschillend gekleurde schoenen gaan we de baan op. Jordy gooit een aantal spares en een strike, en Chantal doet het ook niet onverdienstelijk met een nette spare. Na het bowlen maken we nog een klein rondje door het winkelcentrum, scoren we nog een lekkere McFizz (een heerlijk drankje) bij de McDonalds en eindigen we bij de bioscoop. Hier beginnen we om 16.00 uur aan de film Mr. Peabody en Sherman. Een animatiefilm over een hond, een geadopteerd jongetje, een tijdmachine, de Grieken, Einstein, het oude Egypte, etcetera. Je moet er van houden, maar wij vinden het heel grappig. Het enige nadeel is de airco. Ja, hier is de airco echt een nadeel. Deze staat namelijk op standje vrieskist. We zullen nu vast overkomen als een stel verwende diva's bij wie het nooit goed is. Buiten te warm, binnen te koud. Wel, wij houden heus van een verkoelende airco maar hier is het echt te koud. De bioscoopt verhuurt zelfs heuse fleecekleedjes tegen de kou. Helaas komen wij er pas tijdens de film achter dat we deze echt nodig hebben. Eenmaal buiten de bioscoop warmen we al snel weer op. We lopen nog een laatste rondje door het winkelcentrum, maar doen geen aankopen. Vanaf Berjaya Times Square lopen we door naar de winkelstraat Bukit Bintang. Ook hier zitten weer de nodige westerse winkels gevestigd. We eten eerst een hapje local food in een populair zijstraatje. Daarna wandelen we de grotere winkelstraat af. Zoals gezegd veel westerse winkels. De Starbucks, McDonalds en BurgerKing zitten zelfs gedrieën op een rij gevestigd. De H&M is ook aanwezig, dus daar wil Chantal natuurlijk ook even rondneuzen. Uiteindelijk doen we ook hier geen aankopen. We pakken de metro terug naar Chinatown. We lopen daar de belangrijkste straat door, maar zijn inmiddels een beetje 'shopmoe' aan het worden. We hebben het namelijk snel gezien. Het feit dat alle kraampjes eigenlijk dezelfde zonnebrillen, tasjes, schoenen, shirts en riemen verkopen helpt daar ook wel aan mee. We lopen vanaf Chinatown terug naar het guest house. We hebben er dan weer een drukke dag opzitten en vallen dus niet al te laat in slaap.

Dinsdag 1 april
Alhoewel we vandaag de intentie hebben om op tijd de stad in te gaan om de warmte een beetje voor te zijn, blijven we na de wekker toch nog even rustig op bed liggen. Het is tenslotte toch een beetje vakantie ;) En warm is het toch wel. We ontbijten op ons gemakje en springen nog even onder de douche. Jordy werkt daarna aan de reisverslagen, terwijl Chantal lekker een boekje leest. Ook deze ochtend doen we het dus rustig aan. Het is alweer 12.00 uur voordat we de stad in lopen. We maken eerst weer een klein rondje over Central Market. Een prima plek voor souvenirs. Die beginnen we nu ook langzaam maar zeker bij elkaar te sparen. Central Market is overigens ook een prima plek om te lunchen, want er zit dus ook een SubWay. Na de lunch lopen we richting het metrostation. Halverwege zien we opeens een grote menigte bij een brug staan. Wij (ramp)toeristen moeten dan natuurlijk ook even een kijken nemen. Het blijkt dat er iemand in het water is gevallen en vervolgens in een soort opening in de kade is gekropen. Wij snappen er eigenlijk helemaal niets van. Want het lijkt ons dat als je in het water valt je er ook zo snel mogelijk weer uit wil. Een beetje een onduidelijk verhaal dus. De aanwezige politie en brandweer doen hun uiterste best om contact te leggen met de persoon die in de opening zit. Na een tijdje schreeuwen en praten zien we opeens een stoffige hand uit het gat in de kade komen. Met behulp van de brandweerman komt er uiteindelijk iemand naar buiten gekropen. De hele menigte begint te klappen terwijl de bewuste persoon de kade op wordt gehesen. Eenmaal op de kade wordt de man meteen in de boeien geslagen. Nu beginnen we iets van het verhaal te snappen. Het zal wel om een crimineel gaan die de politie te slim af dacht te zijn door zich in deze opening te verschuilen. Plannetje mislukt ;) Na deze zeer vermakelijke onderbreking lopen we maar door richting het metrostation. Per metro en trein reiden we naar de zogenaamde Batu Caves een stukje buiten het centrum van Kuala Lumpur. In deze grotten bevinden zich enkele hindoetempels. Als we richting de grotten lopen heeft het overigens meer weg van een dierentuin. Er lopen heel wat dieren rond en dan vooral veel apen. Brutale apen. Ze zitten in prullenbakken en op straat in al het afval te neuzen of er nog wat te eten valt. Zelfs een aanval op de hand- en rugtassen van voorbij lopende toeristen wordt niet geschuwd. Even opletten dus of de apen niet al te dichtbij ons komen. We lopen de 272 treden omhoog naar de daadwerkelijke grotten. We komen overigens veilig aan; geen aap die ons eten afhandig heeft gemaakt. Binnen in de grotten is het prachtig. De tempels zelf stellen niet al te veel voor. De hindoetempels hier staan in schril contrast met de islamitische moskeeën en boeddhistische tempels die we tijdens de rest van onze reis hebben gezien. Maar de grotten zelf maken alles goed. Het is binnen heel hoog en de rotspartijen zijn erg mooi. Verderop in de grotten is een opening in het 'dak', waardoor er ook nog een bomen en struiken op de rotsen groeien. We zitten hier even rustig van de Batu Caves te genieten en ook bij te komen van de warme beklimming. Als we zijn afgekoeld dalen we weer rustig af naar beneden. We stappen weer in de trein terug naar het centrum van Kuala Lumpur en stappen uit bij het winkelcentrum Mid Valley. Onderweg worden we overigens getrakteerd op een paar flinke regen- en onweersbuien. Dat is ook typisch voor Maleisië, deze tropische regenbuien. Wij zitten gelukkig droog, zowel in de trein als daarna in het winkelcentrum. Ook dit winkelcentrum is weer erg groot. Het telt maar liefst vijf verdiepingen en heel veel winkels. Het is zonder enige twijfel nog groter dan de Bijenkorf in Amsterdam. We lopen hier een tijdje rond en bezoeken de nodige winkels. Er bevinden zich tientallen sportzaken (inclusief de nieuwe shirts van het Nederlands elftal), een leuke dierenwinkel en ook hier weer een bioscoop. Deze telt maar liefst 18 zalen. Ons diner verdelen we tussen een kleine portie sushi bij een sushirestaurantje en een lichte maaltijd bij de PizzaHut. Tussendoor wagen we ons, in het kader van 'nu we er toch zijn', weer aan een potje bowlen. Chantal krijgt het bowlen aardig onder de knie en vestigt enkele persoonlijke records, terwijl Jordy een chronische afwijking naar rechts heeft en niet eens in de buurt komt van zijn score van gister. Als we helemaal zijn uitgekeken op de winkels, restaurants en andere zaken in Mid Valley pakken we de trein en metro terug naar ons guest house. Hier wordt er uiteraard, het is tenslotte dinsdag, geskypet met neefje Hein en 'oma' Corrie. Of zoals Hein het tegenwoordig zegt 'oooema'. Met dit Skypegesprekje zit onze dag er op.

Woensdag 2 april
Ook op onze laatste volledige dag in KL zetten we heel ambitieus de wekker. Om 8.15 uur worden we uit bed gepiept. Dat wil overigens niet zeggen dat we ook meteen actief zijn. We doen het wederom rustig aan. Vandaag kan dat overigens ook prima, want er zijn nog maar enkele highlights die we willen bezoeken. Na rustig te hebben ontbeten, gedoucht en de dag te zijn gestart gaan we de stad in. Het is aan het begin van de middag dat we de deur van ons guest house achter ons dicht slaan. Bijna traditioneel beginnen we met een rondje door Central Market en een lunch bij de inpandige SubWay. Vervolgens wandelen we naar Merdeka Square; het vrijheidsplein. Daar aangekomen komen we tot de conclusie dat het ook vandaag weer erg warm is. Eigenlijk veel te warm om een wandeling te maken. Van ons oorspronkelijke plan om een wandeling door een nabijgelegen stadspark te maken komt dan ook niet veel meer terecht. We besluiten de metro in te stappen en af te reizen naar het gebied rondom de Petronas Twin Towers; KLCC genaamd. Eenmaal daar aangekomen willen we natuurlijk meteen een glimp opvangen van de torens zelfs. Ondanks dat de torens maar liefst 452 meter hoog zijn moeten we toch nog even zoeken om ze tussen de andere hoge gebouwen te ontdekken. Maar na een klein stukje wandelen staan we dan toch aan de voet van deze twee zeer hoge torens. Van 1998 tot 2004 was dit zelfs het hoogste gebouw ter wereld. Als we een stijve nek hebben gekregen van het omhoog turen maken we maar een rondje door de bijbehorende winkelcentra. Ja, jullie hebben inmiddels wel door dat Kuala Lumpur heel wat winkelcentra kent. Wij komen er langzaam achter dat we ons portie shoppen eigenlijk wel gehad hebben. We hebben namelijk weinig zin om de winkels echt binnen te treden. Als zelfs de aanwezige bowlingbanen wat tegenvallen besluiten we om het winkelen voorlopig achter ons te laten. We nemen plaats bij één van de cafeetjes aan de voet van de Petronas Towers om een drankje te doen. Het is hier naar Zuidoost-Aziatische maatstaven best wel prijzig, maar het is nog altijd stukken goedkoper dan een drankje op de Dam of de Ramblas. We zitten hier op ons gemakje een beetje mensen te kijken, over de aanwezige vijvers te turen en werpen af en toe een blik op de Petronas Towers. Nadat we een aantal drankjes achterover hebben gegooid is het wel tijd voor een fotosessie met de torens. Vanaf een brug aan de voet vereeuwigen we onszelf met de torens. We gaan hier overigens niet naar boven, omdat dat zelfs naar Europese maatstaven behoorlijk duur is en het uitzicht vanaf de Skybridge halverwege de torens niet al te bijzonder moet zijn. Wij verkiezen de KL Tower boven de Petronas Towers. Tijdens onze wandeling naar de KL Tower pauzeren we halverwege voor een diner. Dit doen we bij een Italiaanse trattoria. Een hele goede, zo blijkt. De pasta en pizza smaken zoals het hoort. Daarna vervolgens we onze wandeling naar de KL Tower, waarbij we het laatste stuk flink moeten klimmen. De KL Tower ligt namelijk op een heuvel. Aan de voet van de toren kopen we twee kaartjes en met de lift zijn we in een recordtijd op 335 meter hoogte. Op deze hoogte bevindt zich een uitkijkplatform. De hele toren, inclusief antenne, meet 421 meter en wordt gebruikt als zendmast. We komen aan op het uitkijkplatform bij daglicht. Het is helaas behoorlijk bewolkt vandaag, dus het zicht is niet super. Maar alle highlights in het centrum van Kuala Lumpur zien we weldegelijk. We wachten tot het donker wordt zodat we Kuala Lumpur bij nacht kunnen zien. Hoe meer de schemer intreedt hoe mooier het eigenlijk wordt. Langzamerhand worden er meer en meer lichtjes ontstoken. Op de snelwegen zien we heel veel autolampen en veel gebouwen zijn ook mooi verlicht. Het mooiste is misschien nog wel de Petronas Towers die we vanaf hier mooi kunnen bekijken. We lopen nog een paar keer het hele platform rond zodat we het hele centrum gezien hebben. Met dit bezoekje aan de KL Tower sluiten we ons bezoek aan Kuala Lumpur eigenlijk af. We lopen vanaf de KL Tower namelijk linea recta naar ons guest house, waar we onze backpacks weer inpakken en uiteindelijk in slaap vallen.