Hanoi, Hué en Hoi An

21 januari 2014

Chantal wordt vandaag niet helemaal fit wakker, dus slapen we even goed uit. Het plan is eigenlijk om naar het Ho Chi Minh Museum en het gelijknamige Mausoleum te gaan. Hier ligt het gebalsemde lichaam van ome Ho dus opgebaard. We hebben de avond ervoor de foto's van het lichaam gezien en dat zag er niet bijzonder smakelijk uit. Dat, in combinatie met het niet geheel fit zijn van Chantal, zorgt ervoor dat we het deze ochtend erg rustig aan doen en de geplande bezoekjes overslaan. Jordy loopt 's ochtends nog wel even naar het Hoan Kiem Lake omdat daar een bank schijnt te zitten waarbij de maximum opname van Vietnamese Dong een stuk hoger ligt dan bij vrijwel alle andere banken. Daar aangekomen blijkt dit inderdaad het geval. We kunnen nu in ieder geval even vooruit met het gepinde geld. Verder gebruiken we de ochtend om het reisverslag en een groot aantal foto's van de afgelopen week online te zetten. We hebben hier niet alleen een luxe kamer, maar ook snel internet tot onze beschikking. Daar maken we dus gretig gebruik van. Rond het middaguur checken we uit bij het hotel, nemen we afscheid van Anna en lopen dan door naar de KFC die we eerder deze week gespot hebben bij het meer. De chicken burgers en chicken wings zijn hier overigens ook gewoon pittig, maar smaken doet het wel. We scoren nog even wat boodschappen voor de lange busreis die gaat volgen en pakken daarna de taxi richting het busstation. Daar aangekomen zien we weer dezelfde norse jongeman die ons eerder deze week niet al te vriendelijk aan onze kaartjes heeft geholpen. Nu Chantal echter het woord doet kan hij plotseling wel heel lief lachen en vriendelijk zijn. Een verschijnsel dat we al vaker hebben gezien hier in Vietnam. Als Jordy het woord doet krijgt hij niet altijd een even vriendelijke respons, terwijl dat bij Chantal bijna altijd wél lukt. Hier moeten we even wachten tot onze (nacht)bus klaar is voor vertrek. Als Chantal nog even een bezoekje brengt aan het damestoilet moet ze even al haar schaamte opzij zetten. Hier doen alle vrouwen namelijk naast elkaar en zonder scheidingshokjes hun behoefte. En dat terwijl je gehurkt op de bekende Aziatische toiletten moet plaatsnemen. Niet heel charmant zeg maar. Maar, Chantal is weer een bijzondere ervaring rijker ;) Even later worden we meegenomen naar onze bus. We nemen snel plaats in een van de ruime bedjes die zich aan boord van deze bus bevinden. Als we echter ons ticket nogmaals checken blijkt dat iedereen een vaste plaats heeft. Wij hebben nummer 6 en 7. Dat blijken de bedjes helemaal achterin de bus te zijn. Wij Nederlanders moeten dus plaatsnemen in de kleinste ruimte van de hele bus. In eerste instantie zijn we er echter niet heel ontevreden over. Verder zitten onze medereizigers, alleen maar Vietnamezen, vooral voor in de bus, dus het is lekker rustig op onze plek. En omdat er hier vijf bedjes naast elkaar liggen kunnen we mooi onze tassen stallen in de lege bedjes naast ons. Zo denken we er over tót we de stad uit rijden. De weg wordt hier stukken slechter, overal zitten gaten in het wegdek. En het gestuiter van de bus voel je achterin dus het meest. Wij stuiteren dus vrolijk mee, waarbij Jordy het zelfs presteert om een centimeter of 40/50 van het bed los te komen en zijn hoofd te stoten tegen het plafond boven hem. Kortom, geen prettig ritje. Om half 8 's avonds hebben we een eerste stop. We stoppen bij een klein restaurantje. Een van de twee chauffeurs maant ons om plaats te nemen aan een tafeltje. Tot onze verbazing krijgen we vervolgens een Vietnamese maaltijd voorgeschoteld. Sommige gerechtjes, zoals het retevette varkensvlees, laten we staan. Maar met wat noodles, soep en stukken vis zijn we zeer tevreden. Vervolgens vervolgen we onze weg en rijden we de hele nacht door. Een onrustige nacht voor ons, want van slapen komt tijdens het stuiteren niet heel veel terecht. Het feit dat de chauffeur de bus bestuurt alsof het een zeer wendbare Volkswagen Polo betreft helpt daar ook niet echt aan mee.

22 januari 2014

Na een onrustig nachtje stoppen we rond 7.00 uur 's ochtends voor de tweede maal. We kunnen even toiletteren en krijgen opnieuw een gratis maaltijd aangeboden. Ditmaal hebben we een noodlesoep als ontbijt. Deze laten we ons prima smaken. Vervolgens rijden we nog een klein uurtje richting Hué en komen we hier veilig aan. Op het busstation dat toch wel een stuk buiten de stad ligt worden we afgezet. We lopen eerst het station maar af om de opdringerige taxichauffeurs te ontwijken. Na een stuk lopen richting de stad houden we een betrouwbaardere taxi aan en laten we ons richting het hotel rijden. Hier komen we dus extreem vroeg aan, maar dat is voor de medewerkers geen enkel probleem. Hier worden we echt met open armen ontvangen. Voordat we plaats hebben kunnen nemen in de stoelen bij de receptie hebben we al een bordje met vers fruit en twee verfrissingsdoekjes voor onze neus staan. Ze vertellen ons dat onze hotelkamer nog niet klaar is, wat vrij logisch is op dit tijdstip, maar we krijgen wel meteen een gratis ontbijtje aangeboden. Vinden wij leuk. Een van de dames van het Jade Hotel vertelt ons vervolgens uitgebreid en eerlijk wat we wél en níet moeten doen in Hué. Terwijl we zelf bespreken hoe we onze tweeënhalve dag in Hué willen gaan doorbrengen krijgen we de mededeling dat we toch de kamer op kunnen. Helemaal top natuurlijk. We hebben hier weer een schone, ruime en mooie kamer tot onze beschikking.. mét een zacht matras! En dat is hier wel vrij zeldzaam. We vinden Vietnam steeds leuker worden zo. We maken meteen gebruik van ons zachte matras om even wat bij te slapen. Dat hebben we wel nodig na ons onrustige nachtje in de bus. Als we ons weer wat fitter voelen gaan we gelijk weer even langs de receptie om het een en ander vast te leggen voor de komende dagen. Voor morgen boeken we een trip langs de graftombes die in de omgeving van Hué liggen, voor de dag erna een bustrip naar onze volgende bestemming Hoi An, en de dames van het hotel beloven ook dat ze gaan kijken of ze een (nacht)treinticket van Hoi An naar Nha Trang kunnen regelen voor volgende week. Hierna gaan we het centrum van Hué in. Het is hier veel en veel rustiger dan in Hanoi. En dat vinden wij eigenlijk wel heel fijn. We lopen eerst langs een Adidaswinkel waar Chantal een leuk vestje spot. Haar vorige is ze kwijtgeraakt dus een nieuw vestje staat wel op het verlanglijstje. Ze koopt 'm nog niet, maar de winkel is nog tot laat open. We nemen vervolgens plaats bij een leuk barretje om even een drankje te doen. Chantal geniet van een goede cocktail en Jordy van een plaatselijk Huda-biertje. We zitten hier prima en als Jordy erachter komt dat er tennis op TV is besluiten we hier langer te blijven hangen. Terwijl Jordy geniet van een mooie pot tussen Federer en Murray, genieten we samen van wat Mexicaans eten. Een tweede cocktail en biertje gaan er ook nog wel in. Een goede twee uur later staan we pas weer op en lopen we weer de stad in. Chantal besluit toch haar vestje te kopen dus lopen we weer even langs de Adidas-shop. Vlakbij ons hotel zit ook nog een moderne kapperszaak, en aangezien Jordy's haar nu wel erg lang aan het worden is, besluit hij hier maar eens een Vietnamese knipbeurt te proberen. De opdracht voor de jongeman die de schaar hanteert is om er een klein stukje af te halen. Chantal die vanuit een luie stoel meekijkt meldt Jordy echter al snel dat er aan de achterkant wel meer af gaat dan 'een beetje'. Ook Jordy valt dit op als er flinke plukken van de zij- en voorkant worden verwijderd. Het kwaad is dan toch al geschiedt dus laat Jordy het maar op de vrije loop. Als het knippen er op zit valt het kapsel eigenlijk nog niet eens zo heel erg tegen. De zijkant is nu erg kort, en bovenop wat langer. Moet kunnen ;) Jordy wordt vervolgens ook nog getrakteerd op een ouderwetse scheurbeurt, wat de ervaring helemaal compleet maakt. Weer terug in het hotel praten we even uitgebreid bij met het thuisfront. Ten eerste met Moniek, Melanie en Inke. Een speciale vermelding voor deze drie. Zij wilden namelijk ook heel graag in het verslag. Bij deze meiden! Verder komen ook de famiies Hooijmans en van den Bosch aan de beurt. Na een aantal lange Skype-gesprekken vallen we tegen middernacht in slaap. 

23 januari 2014

Vandaag staan we vroeg op. Om 6.30 uur staan we naast ons bed. Vandaag gaan we namelijk mee met de trip langs diverse graftombes. Maar eerst een heerlijk onbijtje bij het hotel. Een ruime keuze en all-you-can-eat, want als we ons bord leeg hebben wordt ons meteen gevraagd of we nog iets lusten. Rond 7.45 uur worden we vervolgens door een grote touringcar opgehaald om met een groep van ongeveer 30 personen op pad te gaan. Onze reisgids heeft een naam die wij maar moeilijk konden verstaan dus ging hij voor een dag door het leven als 'Bert'. Op de weg naar de eerste tombe vertelt hij al het een en ander over de verschillende graftombes. Zo komen we te weten dat de koningen van begin 19e eeuw tot halverwege de 20e eeuw in Hué woonden. Ze woonden in de Royal Citadel in het centrum van Hué. Maar tijdens hun leven bouwden zij vaak al extravagante graftombes voor na hun dood. Die gaan wij nu dus bezoeken. We beginnen met de tombe van de tweede koning van Hué, Manh Minh. Hij was aan de macht van 1820 tot en met 1840 en hield er maar liefst 500 officiële vrouwen en 700 bijvrouwen op na. Ook op bestuurlijk vlak was hij succesvol. Zijn graftombe is erg groot en mooi. Hierna is het tijd voor de graftombe van koning nummer 12, Khai Dinh, die regeerde tussen 1916 en 1925. Hij hield er 'slechts' 12 vrouwen op na. Hij had overigens weinig oog voor de vrouwtjes, hij leek meer geïnteresseerd te zijn in de mannen. De mensen verdachten hem er dan ook van dat hij homo was. Op bestuurlijk vlak was hij niet erg succesvol. De Fransen overheersten het land waardoor zijn macht erg beperkt was. Zijn graftombe vinden wij wel weer erg mooi. Gelegen op een heuvel zien we veel Europese invloeden in de bouwstijl. Na deze twee graftombes bezoeken we eerst nog een kung fu show. De vechtkunsten die we zien horen bij koning nummer 4, Tu Duc. In die tijd beoefenden zijn bewakers deze vorm van vechtsport uit. We zien allerlei onderdelen aan bod komen; gevechten met zwaarden, gevechten met stokken, gevechten zonder hulpstukken en zelfs gevechten met waaiers. De show wordt afgesloten zoals we dat kennen; allereerst zien we een van de mannen met een flinke vuistslag een zestal stenen dakpannen breken en daarna zet hij een speer op zijn keel waarna hij de speer indrukwekkend ver weet door te buigen. Het blijft bijzonder om te zien. Daarna zetten we koers richting de graftombe van Tu Duc. Hij regeerde van 1848 tot en met 1883 en was daarmee de langst zittende koning. Volgens onze gids was de beste man een ware romanticus. Alleen hij had een ziekte waardoor hij, ondanks de 104 vrouwen die hij had, geen kinderen kon krijgen. Na zijn dood kwam zijn moeder dus ook tijdelijk op de troon te zitten. Bovendien had koning Tu Duc ook veel last van de Fransen, hij moest een aantal provincies afstaan. Al met al had de man dus geen heel gelukkig leven. Zijn graftombe was echter wel al af voordat hij overleed, dus gebruikte hij het immense complex regelmatig om te ontspannen. Met de mooie vijvers, rustige bossen en prachtige gebouwen kan dat hier uitstekend. Na dit bezoek is het tijd voor de lunch. We krijgen een zeer goed en uitgebreid buffet voorgeschoteld. Na de lunch wordt de groep opgesplitst in twee groepen. De ene helft die de Royal Citadel wil bezoeken gaat daar met de bus heen, de andere helft, waaronder ook wij, bezoeken na een boottochtje een garden house. Dit huis is gebouwd in Feng Shui architectuur welke typisch voor die periode in Hué moet zijn. Een leuk Chinees huisje met veel verschillende soorten fruitbomen in de tuin. Voor de €0,70 entree die we betalen best een bezoekje waard. Daarna varen we door naar de Thien Mu Pagode. In eerste instantie een pagode als alle anderen, alhoewel de omringende tuinen erg mooi zijn. Ware het niet dat deze pagode en de monniken die hier komen zich soms flink verzetten tegen onderdrukking door de overheid. Hier staat de auto tentoongesteld waarmee in de jaren '60 een monnik helemaal van Hué richting Saigon is gereden. Daar aangekomen zette hij zichzelf, al zittend in de lotus- of kleermakershouding, in brand als teken van verzet. Hier kijken we nog even kort rond en dan varen we met de complete groep, de rest is inmiddels weer aangesloten, terug naar het centrum van Hué. Rond 17.00 uur lopen we weer richting hotel en omdat de lunch zo uitgebreid was besluiten we vast 's avonds niet meer uit eten te gaan. We kopen onderweg nog een bakje instant noodles en hiermee vullen we later op de avond onze buikjes. Verder doen we deze avond niet bijzonder veel meer. Het was vroeg dag en dus zoeken we ook weer vroeg ons bed op.

24 januari 2014

Alweer onze laatste dag in Hué. Maar aan twee dagen in dit stadje hebben we meer dan genoeg. Gister hebben we namelijk al heel veel gezien en vandaag gaan we de Royal Citadel bezoeken. De absolute highlights van Hué hebben we dan wel gezien. We staan rond 7.30 uur op, genieten nog even van het prima ontbijt en checken dan uit. En dan wordt ons pas voor het eerst wat gevraagd door de hotelmedewerkers. Of we zo vriendelijk willen zijn om een review op TripAdvisor en Booking.com te schrijven. Natuurlijk willen we dat! Voor een heel redelijke prijs zijn we hier drie dagen echt in de watten gelegd, dus een positieve review kan er wel vanaf. Na het uitchecken lopen we richting de Royal Citadel. Een wandeling van een half uur, waarbij we onderweg nog even een cardreader scoren om onze foto's over te kunnen zetten op USB. Dan hebben we die in ieder geval in tweevoud. Als we de eerste stadsmuren tegenkomen is het voor ons toch nog even zoeken waar dan echt de Citadel zelf moet zijn. Na even zoeken staan we toch voor de juiste ingang. We bekijken het complex in zo'n anderhalf uur. We zien verschillende verblijven en de uitgestrekte tuinen. Hier kun je je makkelijk nog een paar uur vermaken als je zou willen. Wat wel opvalt is dat er redelijk veel in de stijgers staat en gerenoveerd wordt. Het complex heeft ook redelijk wat geleden onder verschillende oorlogen en natuurrampen, dus zo verwonderlijk is het dan ook weer niet. De animatiefilm die wordt gedraaid kan ons nog het meeste bekoren. Hier zien we duidelijk hoe het complex er in volle glorie uit moet hebben gezien, erg mooi. Na dit bezoek pakken we de taxi terug naar het hotel, waar we bij aankomst gelijk weer fruitsap en vochtige doekjes krijgen aangeboden. We gebruiken de tijd die we nog hebben tot we doorreizen naar Hoi An met het overzetten van de eerste 750 foto's. We hebben er op dit moment "pas" zo'n 2000 ;) Onze lunch bestaat wederom uit een instant noodlesoepje. Simpel, heel goedkoop, maar wel lekker. Rond 13.00 uur worden we met nog twee gasten van ons hotel naar het reisbureautje om de hoek gebracht. Hier zal de bus ons oppikken en een goed half uur later zitten we inderdaad in de bus naar Hoi An. We hebben wederom een sleeper bus met slaapbedjes tot onze beschikking. Ditmaal is de bus echter wel wat luxer en begeven we ons tusssen alleen maar toeristen, op één verdwaalde monnik na. Het eerste deel van de rit is erg mooi; we rijden door bergachtig gebied, langs de zee en langs meren, en tussen de rijstvelden. Met het uitzicht vermaken we ons dus wel. Ongeveer halverwege de rit hebben we nog even pauze bij een zeer toeristisch tentje waar wij ons voornamelijk bezig houden met niets kopen ;) Vrij snel na de pauze zien we de stad Danang al liggen. Bij deze kustplaats zetten we nog een aantal toeristen af en zien we mooie stukken strand. Wij slaan het nog even over en bewaren het strand voor over een paar dagen. Een klein uur later rijden we het veel kleinere Hoi An binnen. Vanaf het busstation waar we worden afgezet nemen we de taxi richting ons hotel. We willen inchecken in het Sunshine Hotel, maar de dame schrikt een beetje als ze de naam Hooijmans hoort. Die staat namelijk niet op de lijst. De oplossing heeft ze echter snel gevonden, een gratis upgrade naar een superior room met balkon. Vinden wij leuk. We love upgrades. De kamer kan ons heel erg bekoren, waarschijnlijk de meest luxe tot nu toe. Zelfs een bad ontbreekt niet. We gooien hier onze tassen even af en willen dan de stad weer in. Bij de receptie krijgen we nog wat tips over Hoi An en worden we weer heel vriendelijk te woord gestaan. Een van de tips gaat over Kimmy Custom Tailor. Hoi An stikt van de kleermakers die alle soorten kleding op maat maken. Daarvan moet Kimmy's dus een van de betere zijn. Die tip gaan we onthouden. We hebben gratis fietsen tot onze beschikking om in het oude centrum te komen, dus we staan snel in dit deel van de stad. We zetten onze fietsen voor bij Kimmy, dan kunnen we hier later op de avond weer gaan kijken. We lopen verder het stadje in en hebben het hier heel erg naar ons zin. Hoi An is heel erg romantisch; overal hangen lampionnen, het is er heerlijk rustig, kleinschalig en de sfeer die er hangt is heel fijn. Aan het water zitten heel wat restaurantjes en wij duiken de eerste de beste binnen. Bij Lowland Restaurant zitten we op de eerste etage, uitkijkend op het water en de vele lampionnen. Het eten is er heerlijk en de bediening erg vriendelijk. We krijgen weer de nodige tips en weetjes over Hoi An en houden er zelfs een nieuwe Vietnamese Facebookvriend aan over. Na een compleet driegangendiner voor twee personen voor omgerekend ongeveer €13 zetten we weer koers richting Kimmy's. Als we buiten staan te kijken naar de vele pakken die er hangen worden we vriendelijk ontvangen. We worden vervolgens door twee dames uitgebreid geholpen. Eerst mogen we op twee laptops uitzoeken wat voor kleding en welke stijl we mooi vinden en daarna helpen de dames ons verder. Jordy besluit voor een handgemaakt maatpak met bijpassende (winter)jas te gaan en Chantal wil graag een broekpak en een nette jurk. Nadat we eerst de design/uitvoering hebben uitgezocht op de laptop worden we geholpen bij het maken van de juiste keuzes wat betreft materialen en kleuren. Ook de accessoires zoals de bloezen en voering worden uitgezocht. Tenslotte meten ze ons van top tot teen op zodat het pak straks (hopelijk) als gegoten zit. Twee uur nadat we binnen stapten zit het hele proces erop. Jordy heeft nu een navyblauw slimfit pak besteld, incusief navyblauwe winterjas. Chantal heeft haar keuze laten vallen op een heel donkerblauw broekpak en een kobaltblauwe nette jurk. Over twee dagen moeten we terug komen om alles te passen, zodat de dames de noodzakelijke aanpassingen kunnen doorvoeren. Wij zijn nu al heel erg benieuwd hoe het eruit gaat zien! Op het moment dat we het pand willen verlaten begrijpen we dat een van de dames die bij Kimmy werkt een man heeft die kookcursussen verzorgt. Daar hebben wij wel interesse in. Als we haar hele verhaal hebben gehoord en wat foto's hebben gezien besluiten we dit vast te leggen voor morgen. We fietsen rond 22.30 uur weer terug naar ons hotel en omdat het behoorlijk donker is op straat moeten we echt even zoeken waar ons hotel ook alweer zat. Uiteindelijk komen we goed terecht en vallen we rond 23.00 uur in een diepe slaap. 

25 januari 2014

Op onze eerste ochtend in Hoi An willen we weer uitslapen. We hebben hier vier nachtjes geboekt dus we zitten niet vast aan een strak tijdschema. Dan komt Chantal d'r definitie van uitslapen ook bovendrijven, die maakt Jordy om 6.30 uur namelijk wakker. Van uitslapen komt zo dus weinig terecht. Jordy blijft wel nog even liggen terwijl Chantal gebruikt maakt van het ruime bad dat we hier tot onze beschikking hebben. Rond 8.00 uur begeven we ons richting het restaurant en als we hier binnen treden zien we tot onze verbazing Jan en Penny weer zitten. De vader en dochter die we op onze trip naar Ha Long Bay hebben ontmoet. Zij zijn nog helemaal naar Noord-Vietnam geweest, terwijl het bij Hué hielden. In het restaurant mogen we ons tegoed doen aan het ruime ontbijtbuffet dat er klaar staat. We hebben al veel goede ontbijtjes gehad, maar deze is wel heel uitgebreid. Een ruime keuze uit Aziatische en Westerse gerechten, waaronder zelf een heuse pasta carbonara. Er is ook een klein deel 'live cooking' aanwezig, want je kunt eieren bestellen zoals je wilt en dan worden ze voor je neus vers bereid. Vinden wij leuk. Na rustig te hebben ontbeten pakken we onze zwemspullen van de kamer en ploffen we neer op de zonnebedjes bij het zwembad. Hier liggen we heerlijk een paar uur in alle rust, want de andere gasten zijn blijkbaar allemaal de stad in, van de zon en het zwembad te genieten. We bestellen nog even een lunch aan de rand van het zwembad en houden het rond 14.00 uur voor gezien. We frissen ons even op op onze kamer en werken de reisverslagen van de afgelopen dagen bij. Een goede twee uur later worden we vervolgens opgepikt voor de kookcursus die we deze namiddag en avond gaan volgen. Er is echter een klein probleempje, degene die ons oppikt heeft alleen een brommertje om ons te vervoeren. Nu gaan er hier soms hele families op één scootertje, maar hij ziet ook in dat het met twee van die Nederlanders een ander verhaal is. Hij bestelt daarom een taxi voor ons en we worden richting het restaurant waar de kookcursus zal plaatsvinden gereden. Het blijkt echter maar een heel klein stukje te zijn, dat hadden we best kunnen lopen of fietsen. We nemen plaats in het Tropical Garden Restaurant en wachten op een aantal andere cursisten. Er zit al wel één Australische jongeman, maar dat blijkt helaas niet de gezelligste te zijn. Het gesprek met hem komt daarom niet erg op gang. Gelukkig komen even later de andere cursisten binnen en blijken zij een stuk gezelliger te zijn. Hun groep bestaat uit een Amerikaanse, een Australische, een Deen en nog een Amerikaan. Ze zijn alle vier apart aan hun reis begonnen maar trekken nu als groep door Vietnam. Een bont en leuk gezelschap. Onze chefkok van vandaag is Mister Khan, een kleine en leuke man. Hij loopt eerst met ons over een plaatselijke markt. We komen onderweg nog langs een speciale waterput met het meest schone water van heel Hoi An. Daarna vertelt hij ons van alles en nog wat over de verschillende soorten etenswaren die op de markt te koop zijn. Uit de hoeveelheid tips en weetjes blijkt dat deze man heel veel van koken afweet. Op de markt kopen we met de hele groep ook nog een 'durian'. Dat is een vrucht die, als je 'm opent, heel erg moet stinken; een soort urinelucht. Maar veel Aziaten vinden het tegelijkertijd ook een lekkere vrucht. Dat gaan we later vandaag eens proberen met z'n allen. Na een uur op de markt lopen we weer richting het restaurantje en gaan we vrijwel meteen aan de slag. We beginnen eerst met een uitleg over hoe je het, onder de Vietnamezen zeer populaire gerecht, 'pho' (spreek uit als: 'ffeuw') maakt. De bereiding van deze speciale noodlesoep duurt ongeveer 8 uur, dus Mister Khan heeft eerder vandaag al het een en ander voorbereid. Na de uitleg gaan we zelf aan de slag met de Hoi An Pancake. Het beslag wordt op vrijwel dezelfde wijze als de Hollandse pannenkoeken gemaakt. Dit deel neemt Mr. Khan voor zijn rekening, daarna mogen we zelf aan de slag met het beslag, de pan en wat andere ingrediënten. We mogen dus best veel zelf doen en na een paar minuutjes heeft iedereen een lekkere pannenkoek klaargemaakt. Hier mogen we eerst zelf even van genieten. Daarna gaan we aan de slag met, hoe kan het ook anders, loempia's. We maken een vegetarische versie dit keer en mogen na de uitleg van onze chefkok zelf een aantal loempia's rollen. Die van ons, ja zelfs die van Jordy, komen als beste uit de bus. We kunnen rekenen op de complimenten van Mr. Khan. Na het frituren van de loempia's bereiden we een stuk makreel. We maken een kruidenmix en smeren de vis hiermee in, en rollen het vervolgens strak in bananenbladeren. Opnieuw zijn de complimenten voor Team Holland. Vinden wij leuk. De vis wordt afgevoerd om verder te worden bereid en wij richten ons op de 'chicken papaya salad'. De versie die we nu maken is een stuk minder pittig dan degene die we tijdens onze kookcursus in Thailand hebben gemaakt. Nu is het tijd om de drie gerechten die we zojuist bereid hebben op te eten. En stuk voor stuk zijn het heerlijke gerechten. Alle borden en schalen worden leeg weer richting de keuken afgevoerd, een goed teken. Het laatste gerecht van de dag is de pho. De bouillon staat inmiddels 8 uur te trekken en nu bereiden we op het laatste moment nog wat noodles, vlees en groenten. Het resultaat mag er wezen, want ook nu gaan alle schaaltjes op. We sluiten de cursus af met wat fruit waaronder de durian. Iedereen aarzelt even, alhoewel de stank wel meevalt, maar neemt dan toch een hapje. Chantal vindt 't niet veel, maar volgens Jordy kan 't er wel mee doorgaan. Hiermee zit de cursus erop en mogen we terugkijken op een zeer geslaagde avond. Mr. Khan legde ons geduldig alles uit, we hadden een aantal leuke medecursisten en het eten wat we op hebben was heerlijk! Vervolgens gaan we met de hele groep naar Café 43. Hier kost een glas van een van de lokalen bieren slechts €0,11. Geen grapje. En het bier smaakt nog niet eens zo verkeerd. We blijven hier dus nog even hangen. Er komen een aantal mooie verhalen op tafel. Zo vraagt Mr. Khan eerst aan ons wanneer we gaan trouwen. Als we vertellen dat het in Nederland een hoop geld kost is hij wel een beetje verbaasd. Hij vertelt dat de mensen in Vietnam juist heel graag trouwen, want hier levert een bruiloft je juist geld op. Hij vertelt lachend dat er ook regelmatig schijnhuwelijken plaatsvinden; even cashen en dan gaat ieder z'n eigen weg. Ook de Deense John doet 'n duit in het zakje. Hij vertelt eerst een aantal van zijn belevenissen uit zijn periode als lifter. Hier kunnen we vaak al hard om lachen. Maar het mooiste verhaal van de avond moet nog komen. Hij vertelt dat hij een goed salaris heeft en dat hij elk jaar 3 maanden kan reizen. Hij is dus al in heel wat landen geweest de afgelopen jaren. Zo was hij vorig jaar in Thailand en wilde hij doorreizen naar Birma. Bij de grens deden ze echter moeilijk over zijn paspoort. Wat was namelijk het probleem? John heeft zoveel gereisd dat er geen pagina beschikbaar meer was in zijn paspoort om een visumstempel voor Birma te zetten. Eerlijk waar. Net als in de reclame van de Staatsloterij, maar dan echt. Even later wordt de bar gesloten en gaat ieder weer z'n eigen weg. Wij lopen terug naar het hotel, dit keer wel ;) We lopen door een uitgestorven en soms pikkedonker Hoi An. Maar we voelen ons hier geen moment onveilig, Hoi An is echt een hele fijne stad. We komen tegen middernacht bij het hotel aan, en vallen daarna snel in slaap.

26 januari 2014

We slapen eerst rustig uit en vullen het begin van de dag voornamelijk met luieren. Beetje bij het hotel hangen, douchen, omkleden en niet veel meer dan dat. Wel regelen we bij de hotelreceptie een taxi richting het treinstation van Danang waar we over een paar dagen moeten zijn en doen we navraag naar de trip naar het tempelcomplex My Son en of ze hier een easy rider tour aanbieden. We krijgen meteen een mannetje aan de telefoon die wel een easy rider tour verzorgt. Wij hebben echter onze zinnen gezet op een andere organisatie en de man meldt ons bovendien dat hij meer geld vraagt omdat het nu Vietnamees nieuwjaar is. We vragen hem wel zijn emailadres door te geven aan de receptie, maar hier horen we verder niet meer over. Dat wordt 'm dus niet. De trip naar My Son klinkt wel leuk en dit houden we in gedachten om later deze week te ondernemen. We pakken de gratis fietsen die het hotel beschikbaar stelt en fietsen richting het zeer sfeervolle oude centrum. Eerst maar eens lunchen. Door een zeer goed Engels sprekende en opgewekte man laten we ons verleiden om bij zijn toko plaats te nemen. Geen verkeerde keus. Jordy test de 'pho', het gerecht dat we gisteravond zelf nog hebben gemaakt. Het blijft een lekker soepje. Vervolgens is het tijd voor onze eerste pasronde bij Kimmy's. We hebben alles gister duidelijk doorgegeven en we zijn van onder tot boven opgemeten, dus in feite kan er niet veel mis gaan. Maar toch zijn we een klein beetje zenuwachtig, of in ieder geval nieuwsgierig, naar het resultaat. We gaan nu voor het eerst onze kleding zien. We worden door dezelfde twee dames die ons twee dagen terug ook hielpen mee naar boven genomen. Zelfs aan een flesje water is gedacht, die krijgen we er gratis bij. En dan is het tijd om de pashokjes in te gaan. We trekken snel onze pakken aan en willen gelijk voor de spiegel. Alhoewel dit pas de grote lijnen zijn, er nog best wat versteld moet worden, en knopen en knoopsgaten ontbreken zijn we heel blij met onze pakken. De kleuren staan goed en het is duidelijk dat de dames bij Kimmy wel weten hoe ze een maatpak horen te maken. Helemaal top. Snel door met passen, want Chantal heeft naast een mooi broekpak ook een nette jurk besteld en Jordy een winterjas voor over z'n pak. Ook met deze twee zijn we in grote lijnen heel tevreden. Chantal laat d'r jurk nog ietsje korter maken zodat het wat vlotter oogt. Bij Jordy moet er enkel wat versteld worden en ziet het er verder heel netjes uit. Vinden wij heel leuk. Beneden vragen we nog even na of het mogelijk is om meer dan alleen onze kleding naar huis te laten sturen. Dat blijkt geen probleem te zijn. Mooi, nu kunnen we gelijk even wat souvenirs scoren. Iets wat sowieso prima kan in het shopping paradise Hoi An. De eerste souvenirs die we kopen zijn een aantal lampionnen die je hier op elke hoek van de straat ziet hangen. De prijs die we betalen blijkt achteraf wel iets aan de hoge kant te zijn geweest. Aan onze onderhandelingstactieken moeten we misschien nog een beetje schaven ;) We gaan gelijk door met shoppen. Bij de buren ziet Jordy een paar mooie schoenen staan. Ja, ook schoenmakers zijn hier in overvloed aanwezig. Jordy zoekt hier een mooi design uit voor schoenen die hij onder zijn nieuwe pak kan dragen, zoekt er een kek kleurtje bij en de lieve dame die ons helpt meet zijn voeten op zodat alles op maat kan worden gemaakt. Chantal doet hetzelfde, alleen zij gaat voor een paar mooie vrijetijdslaarzen. Morgen mogen we komen passen, en mocht er iets mis zijn kunnen ze nog de nodige aanpassingen doen aan de schoenen. Zo, ook geregeld. En we gaan weer door. Chantal koopt, nog altijd in hetzelfde straatje, een Vietnamees hoedje, bijna een must-have-souvenir als je hier bent. We slaan een volgend straatje in en gaan verder waar we mee bezig waren, inkopen doen. Chantal scoort nog een aantal souvenirs, want ja.. het kan nu toch opgestuurd worden ;) We betalen nu een veel schappelijkere prijs. Met een aantal volle tassen staken we onze souvenirjacht en begeven we ons naar een van de cafeetjes aan de waterkant. Hier drinken we even een drankje en kijken we een beetje naar de mensen die hier voorbij schuifelen, altijd leuk. Zo aan het einde van de middag begint het toch wel redelijk af te koelen, en aangezien wij geen trui of iets bij ons hebben gaan we maar terug naar het hotel. We nemen allebei een verfrissend bad, Skypen even met het thuisfront om te vertellen over onze nieuwe aanwinsten en bellen met de organisatie waar we wél onze easy rider tour willen boeken. Ondanks dat het heel druk is zo rond nieuwjaar is het geen probleem. Als we even een mailtje sturen met onze gegevens regelt Mr. Bin de trip voor ons. Meer over de easy riders in ons volgende blog. Nu is het tijd voor een lekker diner. We hebben al meerdere tips van andere reizigers gehoord over Morning Glory. Een iets duurder restaurant dan gemiddeld, maar het eten moet er fantastisch zijn. Dat gaan wij eens testen. We schuiven aan in het restaurant dat er, met de open keuken, sowieso al leuk uitziet. Als hoofdgerecht heeft Jordy een 'prawn curry' en Chantal een 'beef stew'. En we moeten zeggen, de lovende woorden voor Morning Glory zijn 100% terecht. Echt heerlijk gegeten! Met een goedgevulde maag fietsen we rond 22.00 uur weer terug naar ons hotel.

27 januari 2014

Vandaag hebben we alweer geen wekker gezet, wederom lekker uitslapen. We mailen nog wat met Mr. Bin van de easy rider tour en na een aanbetaling is alles geregeld. Over een kleine week mogen we bij hem achterop de motor springen om drie dagen door de binnenlanden van Vietnam te toeren. Vinden we heel leuk. Met een goed gevoel gaan we dus richting de ontbijtzaal. We doen ons weer tegoed aan het zeer uitgebreide, en misschien voor de lijn wel iets té uitgebreide, ontbijtbuffet. Terug op de hotelkamer gaat al snel de telefoon. Het blijkt de dame van de schoenenwinkel te zijn. Ze is slecht te verstaan, maar Jordy verstaat nog net dat er iets met de hak van Chantal d'r laarzen is en dat we snel langs moeten komen om te passen. Zo gezegd, zo gedaan. Even later staan we in haar winkeltje en het blijkt dat Chantal even moet aangeven welke hak ze nu precies onder haar laarzen wil hebben. Hier zijn we dus snel klaar en beginnen we aan ons dagje 'sightseeing in Hoi An'. Hoi An heeft eigenlijk helemaal niet zoveel hoogtepunten om te bezoeken. De stad als geheel is eigenlijk het grote hoogtepunt. Want ondanks dat er weinig te bekijken is, zorgen de vele lampionnen en de leuke kleine straatjes voor een hele sfeervolle stad. We kopen voor vandaag een ticket waarmee we vijf 'highlights' naar keuze kunnen bezoeken. We gaan eerst langs de Japanse brug. Zoals de naam misschien al verklapt is deze gebouwd door de Japanners, zodat zij handel konden drijven met de kleine handelaren aan de overkant van het water. De brug is niet extreem groot en het bijbehorende museumpje ook niet. We zijn hier, nadat we nog even wat postkaarten scoren, dan ook snel klaar. Op naar highlight nummer twee. We bezoeken de Quang Trieu Assembly Hall. Dit is een gemeenschapshuis waar vroeger iedereen samenkwam. Het is hier opnieuw niet groot maar wel mooi. Het derde bezoekje brengen we aan een van de 'old houses'; een oud huisje dat gebouwd is in typische Hoi An-stijl. Dit stelt helaas weinig voor. Het is leuk om even rond te kijken, maar omdat we geen verdere informatie krijgen over de historie of de bouwstijl staan we met een paar minuten weer buiten. We lopen inmiddels vlak bij de markt waar we eergisteren onze inkopen hebben gedaan voor de kookcursus. We besluiten er nu nog een keer rond te kijken. Het is nu wat vroeger op de dag en dus een stuk rustiger. De hoeveelheden verse groenten, vlees, fruit en wat al niet meer zijn echter onverminderd groot. Bij een van de kraampjes spotten we wat leuke 'chop sticks', een ander doelwit tijdens onze souvenirjacht. We scoren allebei een aantal chop sticks, bijbehorende onderzetters, een mooie opbergdoos en bamboe-placemats. We moeten even hard onderhandelen met de marktkoopvrouw, maar het lukt ons om het voor een mooie prijs mee te nemen. Hierna bezoeken we het vierde onderdeel, de Quan Kong tempel. Ook deze tempel vertoont weer veel Chinese trekjes door de aanwezige lampionnen en Chinese tekens. Na dit bezoekje is het tijd voor de lunch. We belanden alweer bij een mooie tent. In een ruime en rustige tuin aan de achterkant van het restaurant genieten we van de 'discovery plate'; verschillende kleine gerechtjes, een soort tapas. Wederom smullen geblazen! We vervolgen ons dagje sightseeing bij het Museum of Trade Ceramics. Hier zien we veel potten en ander oud aardewerk liggen. Leuk, maar veel van hetzelfde. Het echte hoogtepunt hier is dat het museum zich bevindt in een 'old house'. In dit oude huisje krijgen we al wat meer informatie wat het gelijk een stuk leuker maakt. Zo leren we ook weer wat bij over de bouwstijlen die typerend zijn voor Hoi An. Ook hier scoren we nog een aantal postkaarten. Met dit museum sluiten we ons dagje sightseeing af. In een paar uur tijd hebben we eigenlijk alles wel gezien. We besluiten daarom maar weer door te lopen naar wat voor ons het echte hoogtepunt van Hoi An vormt, de leuke straatjes aan het water. We zitten eerst nog even op een bankje om te kijken en te luisteren naar een plaatselijk feestje wat er aan de gang is. Een aantal oudere Vietnamezen hebben een microfoon weten te bemachtigen en presteren het om een heel liedje lang vals te zingen. Vermakelijk is dat uiteraard wel. Daarna zoeken we ene iets rustiger barretje op en drinken we zelf ook een drankje. Hier vermaken we ons vooral met het vol schrijven van de eerder gekochte kaarten. Daarna is het tijd voor de tweede pasronde bij Kimmy. De pakken, de jurk en jas zitten nu echt als gegoten. En het ziet er, al zeggen we het zelf, ook heel goed uit. Daar kunnen we wel mee thuis komen. We gaan hierna gelijk door naar de volgende passessie, namelijk bij de schoenenwinkel. Chantal d'r laarzen zien er erg mooi uit, maar zijn nog iets te wijd aan de bovenkant. Ook Jordy is erg tevreden met het uiterlijk van zijn schoenen, maar ook die zitten nog niet helemaal goed. De dame in kwestie vraagt ons over anderhalf uur weer terug te komen zodat ze alles even kunnen aanpassen. Geen probleem. Dan kunnen wij mooi even eten in de tussentijd. We lopen naar het Lowland Restaurant waar we eerder deze week al gegeten hebben. Onze nieuwe (Facebook)vriendin Tiny is er ook weer. Ze klets weer honderduit over Hoi An en de nieuwjaarsfeesten. Hartstikke leuk om te horen hoe zij het beleven. Ze meldt ons bovendien dat ze ons eigenlijk wilde uitnodigen voor het familiefeestje wat ze gister heeft gevierd, maar dat hun huis helaas te klein is. Dat snappen we uiteraard, maar hadden het wel heel gaaf gevonden om daar bij te mogen zijn. We laten het eten in het restaurant ook weer goed smaken, de 'beef in curry' die ze hier serveren is een absolute aanrader. We nemen afscheid van Tiny en lopen weer richting de schoenenwinkel. Nogmaals passen en de schoenen en laarzen zitten nu wel prima. Die kunnen we gelijk meenemen. We sluiten onze avond af op de nightmarket. Deze is klein maar fijn. Niet al te groot, maar wel met een aantal leuke kraampjes. Het bordje 'no pressure, no pushing, looking for free' bij een van de kraampjes kunnen we wel waarderen. Volgens de eigenaar moeten ze hier een 'new way of doing business' gebruiken. Gelul natuurlijk, want hij wil net zo graag iets aansmeren als zijn collega's. Maar we kunnen wel met hem lachen en gunnen hem zijn inkomsten wel. Chantal koopt hier dus nog wat sieraden. Daarna lopen we richting onze fietsen en rijden we terug naar het hotel. Hier pakken we onze tassen in omdat we morgenavond Hoi An weer gaan verlaten. We werken bovendien de foto's nog even bij en vallen vervolgens in slaap.